Wątek: sayowe odchudzanie trwa

ja checi do cwiczen nie mam w ogole.
jeszcze wiosna troche jezdzilam na rowerze, ale teraz jest po pierwsze zimno, a po drugie rower mi sie zepsul:/
nikt mi nie chce kupic roweru treningowego, wiec sie mecze
nie ruszam sie w ogole:/
mialam od dzis zaczac cwiczenia z glamour na boczki, ale zapomnialam
zaczne od jutra!
a co do akceptacji to nie ma szans. jestem strasznie zakompleksiona. czuje, ze gdy ide gdzies sama i ludzie na mnie patrza to sie kurcze, garbie sie, nagle nogi mam sztywne :/ straszne to jest, ale dopoki bede wygladac tak jak wygladam to sie z tego nie wylecze

nie jesteś sama ja też mam dużo kompleksów, czuję się źle i niepewnie w swoim ciele. gdy ktoś się na mnie patrzy to zawsze wydaje mi się że widzi to, czego w sobie nie akceptuje..chciałabym siebie pokochać i być dla siebie samej podporą..

ja tez.. choc wiem, ze wyglad niczego tak naprawde nie zmienia to gdzies w srodku jednak mam taka malutka nadzieje, ze u mnie bedzie inaczej.. ze gdy zobacze siebie wreszcie szczupla to wszystko sie zmieni, a przede wszystkim moje podejscie do zycia..

masz rację, że waga nie zmienia naszego życia, ale dodaje nam pewności siebie i często pomaga siebie zaakceptować co daje zupełnie inny obraz życia

uda nam sie!

to aj za was sciskam kciuki !

dzieki!
Ty i Julix jestescie moja motywacja

dzięki! chciałabym schudnąć, żeby w pełni siebie zaakceptować i mieć przynajmniej brak akceptacji z głowy..jest przeciez wiele innych, ważniejszych rzeczy niż myślenie o zbędnych kilogramach, chce juz nigdy o nich nie myśleć i takowych nie posiadać :P a przynajmniej odpocząć na jakiś czas od tego

po takich slowach to ja nie moge sie zlamac

ja tez. chcialabym choc raz jedzac obojetnie co nie przejmowac sie, ze od tego przytyje, nie liczyc kalorii tylko po prostu jesc z powodu glodu. no i chcialabym przestac myslec obsesyjnie o jedzeniu.