Wątek: Biorę się za siebie... a życie biegnie;) swoim torem...

W takim razie przyjemnego sprzatania - to przecież też jest niezła forma ruchu :>

Aguś, fajnego dnia życzę i proszę, co za luksus, udało Ci się spokojnie przed kompem posiedzieć

Moje roladki wczoraj wyszły wyśmienite, dodałam wędzonego sera, pyszotka

Witaj Agnieszko.

Widze że długi weekend chociaż wolny od pracy, to jednak się nie lenisz, tylko zasówasz na całego.

Życzę odrobiny więcej czasu dla siebie, relasku i odpoczynku.

Ja dziś po pracy zaczynam weekend, więc wpadnę chbya dopiero w poniedziałek. Obiecuję zę nie będę się lenić, jeśli pogoda pozwoli to wymęczę rowerk.

Pozdrawiam cieplutko.

miłego wypoczynku

a ja znikam do pracy....

Dzień dobry dziewczynki

CZasu nie za wiele na forum - normalna rzecz Ale dziś, niestety, w pracy a, że sobota zawsze luźniejsza, to mam nadzieje na spokojne odwiedzinki u Was
W skrócie co u mnie - dieta jako-tako, tzn. nie licze skrupulatnie kalorii, tylko tak na oko, 1400 nie przekraczam i dobrze mi z tym Spektakularnych spadków więc nie będzie, ale powoli, powoli pracuję nad swoją formą fizyczną i to teraz mnie pochłania bardziej niż wskazania wagi. Bieganie wciągnęło mnie na dobre O ile na początku (tzn. jedynie dwa miesiące temu - a mi zdaje się, że to już tyle czasu ) głównym cele było zrzucenie kalorii i podreperowanie formy, to teraz bieg jest jakimś oczyszczeniem myśli i totalnym "odpłynięciem" Nie wiem, czy zrozumiecie, co mam na myśli... Po prostu biegnę sobie, biegnę pokonując jakieś tam swoje słabości i niedyspozycje na poczatku, myslę o tysiącu różnych spraw, a w pewnym momencie (u mnie tak koło czwartego kilometra) myśli odpływają, liczy sie oddech, rytm i taka cudowna lekkośc w głowie :P Niestety stan ten nie trwa wiecznie I w pewnym momencie zaczyna o sobie dawac znać zmęczenie i wtedy nadchodzi taki moment, kiedy znowu wiem, że biegnę Że moje mieśnie pracują, że serce pompuje krew, że płuca, że nogi, że ręce.... I to jest ten drugi fajny moment w bieganiu- zaczyna się walka, żeby jeszcze kawałek dalej niz wczoraj, albo zeby ciut szybciej...

Co tu dużo mówić - uwielbiam to po prostu!!!

No ale, ze do wszystkiego lubię podchodzić analitycznie, to stwierdziałm, że czas by coś się dowiedzieć więcej o bieganiu, jeśli nie zamierzam przestać (a nie zamierzam ) żeby po pierwsze nie zrobić sobie krzywdy, a po drugie rozwijać się w tej dziedzinie - baardz bym chciała.
Pogmerałam trochę w internecie i zaczęłam czytać sobie min. o postępach i treningach innych i mam juz porównanie jako-takie. wiem, nad czym musze popracować... Ale wiem też, że nie chcę aby bieg stał się instrumentalny i wiem, że dalej chcę, żeby była to dla mnie po prostu czysta przyjemność

Rozgadałam się Ale chyba znalazłam swojego konika I wsiadłam na niego I pomyśleć, że to dzięki odchudzaniu

Agusia, ja mam tak samo, jak pedałuję!

Odpływam myślami, wczuwam się w tempo, w bicie serca, rozmyślam, albo nie myślę o niczym, dlatego tak kocham pedałowanie!

Świetnie, że odnalazłaś w bieganiu radość, że daje Ci to takiego powera i o to właśnie chodzi!

Ruch ma sprawiać radość, dawać szczęście, poczucie lekkości

Mnie pochłonął bakcyl pedałowania a Ciebie biegania

Co do wagi, to już od dawna nie zwracam na nią uwagi, liczy się dla mnie moje samopoczucie, wygląd, wymiary a waga?
Tak, jak w moim podpisie: kogo obchodzi, ile ważymy?

Super soboty Aga Ci życzę - myślimy tak samo

Miłego dnia słoneczko Ci życzę

pozdrawiam
i podziwiam


tak trzymaj !

Mhm, bieganie, jak sie załapie bakcyka to nie ma mocnych później
Pozdrowienia śle i powodzenia!

Kasia ja właśnie tak myślałam, że kto, jak kto, ale Ty na pewno zrozumiesz Nie raz czytałam u Ciebie przecież entuzjastyczne relacje z roweru. W jakiś sposób rozumiałam ten twój entuzjazm, ale tak naprawdę dopiero jak sama doświadczyłam to wiem o co chodzi

Dziarra, Polutka, Kasia, Matrix i wszystkie inne kochane współodchudzaczki - uśmiech dla Was wielgachny

-------------------------------------
w pracy właściwie nic już się nie dzieje Ale siedzieć trzeba "w razie czego" To teraz "legalnie" mogę w internecie pobuszować I wypoczywam sobie właściwie :P Będzie ten luksus, że do domku wrócę bez tego uczucia znużenia pracą i bedę miała więcej energii, żeby jakoś dizeciakom popołudnie uraozmaicić. Może na jekieś rowerowanie sie pokusimy. Wycieczkę krótką (dłuższe są jeszcze poza zasięgiem mojego młodszego dziecka) możemy sobie zorganizować z postojem na lody na przykład
Choć kusi też zwkłe placowanie Tzn. dzieci szleją na drabinkach a mama z gazetką wygrzewa kości na słoneczku

Zobaczymy na co moje pociechy będa miały ochotę :P