Wątek: Always look on the bright side of life :-)

Ja to jestem ostatnio sierota. Chyba jak mi już nie idzie coś, to nie idzie wszystko. Naprawdę, niedługo chyba zwariuję, bo mnie to wszystko jakoś przerasta (nie mam na myśli diety..).

A z moich przygód - od dwóch dni okropnie swędziały mnie kostki. Do tego miarowo puchły i czerwieniały i nie wiedziałam o co chodzi. Dziś się dowiedziałam, jak założyłam skarpetki do ćwiczeń to myślałam, że zwariuję. Poprzednio też brałam czyste... tylko nie używałam ich już chyba z rok i musiały być wyprane w proszku na który mam uczulenie Mam nadzieję, że mi to do rana osłabnie, bo noga mi się w but nie zmieści.

Druga historia - mam mały pokój - 3x2.5m, przestrzeni w nim tyle co nic. Z jednej strony regał, z drugiej łóżko, pomiędzy nimi z 70-80 cm miejsca i tam od miesiąca mieszka mój orbitrek. Jeśli chcę dojść do okna, żeby je otworzyć, muszę przejść po łóżku. No i dzisiaj tak szłam, ino mi się noga poślizgnęła. I runęłam tymi swoimi kilogramami na orbi. Dobrze, że się na nic nie nadziałam, ale poharatałam sobie rękę, obtarłam pół łydki i nabiłam dwa wielkie sińce na udach.

Do tego @ ciągle jest na etapie ZBLIŻANIA SIĘ (od tygodnia..) i naprawdę jeszcze trochę i zwariuję. Czuję się nadęta jak balon, ledwo robię Weidera, bo mnie boli brzuch..... i nie mogę jeść tyle ile chcę, bo nie jestem głodna, dziwne

Muszę jakoś odreagować, chciałam to zrobić ćwicząc, ale moja prawa połowa po spadnięciu na orbitrek jest dość obolała i ledwo wytrzymałam pół godziny, o skakaniu nie ma mowy

Krótko mówiąc, szlag mnie trafia.... NADAL. Nie zdziwcie się jak gdzieś z tej złości, co we mnie rośnie, przepadnę. Albo zapomnę jak się nazywam......

Jedzenie:
- kromka chleba ze śliwką + polędwica + pomarańcza (168 kcal)
- kromka pumpernikla z delmą (109 kcal)
- jabłko 260g (120 kcal)
- biały serek 0,1% tłuszczu, rote grütze, 4 plasterki morlinek (165 kcal)
- 100g wędzonego dorsza (MNIAM), pół opakowania warzyw z patelni (269 kcal)
razem: 831 kcal
białko: 57g, tłuszcze: 15g, węglowodany: 123g, płyny: 1,8l

Ruch:
- 33 dzień a6w
- orbitrek: 36.5 min., 11.05 km, 184.2 kcal

Cicho wszędzie, ciemno wszędzie... to dobranoc.

Współczuję ....

Oby wszystkie dolegliwości minęły bez śladu do rana :P

Rejazz, faktycznie nieciekawie, mam nadzieje ze szybko minie zla passa.

I jak dzisiaj się czujesz
Buziak piątkowy dla Ciebie

Mam nadzieję, że dziś lepszy humor ?

Głowa do góry Rejazz! Uśmiechnij się i pomyśl, że jesteś super kobietka! Zmień humor na optymistyczny! To ROZKAZ!
Stęskniłam się za Tobą i Twoim wątkiem, więc weszłam dzisiaj zeby poczytać a tutaj co? Miejmy nadzieję, że dzisiejszy post będzie juz tryskający humorem... Prosze mi się nie smutać i nie dołować...
No to czekam na ogormną dawkę Twojego dobrego humoru :*

Kochana kazdy ma czasem gorszy dzien... lub heh tydzien ,ale to nie powod ,zeby mowic o "znikaniu" ;(( Trzymaj sie bedzie dobrze ,mam nadizeje ,ze juz niedlugo dobry humor powroci z podwojona sila no juz juz

Dzięki za troskę, Kochane!!! Wredna @ w końcu przyszła i mam nadzieję że ciśnienie w końcu ze mnie zejdzie. A jak zejdzie, to w weekend odżyję (może wymyślę jakieś atrakcje na poprawę humoru).
No i waga się w końcu ruszyła. Ociupinkę - ale w dobrym kierunku.

Przydałoby mi się jakieś odstresowywanie, dlatego chyba podążę tropem waszki i do mojej codziennej spowiedzi dodam rubryczkę 'dla siebie'. Ciągle o tym zapominam, siedzę tylko wieczorami przy komputerze i męczę kręgosłup, a te 20-30 minut każdego dnia bym mogła uzbierać.

Wcisnęłam się dziś w swoje stare jeansy. Dopięłam się na wdechu, ale tuż nad pasem utworzył się balonik a do tego wypłynął potworny fałd skóry. Nie wiem czym się smarować, żeby jakoś pomóc znikać temu nadmiarowi

W ogóle miewam od czasu do czasu takie okresy smutów i marudzenia jak ostatnio. Przydałby się ktoś, kto mną potrząśnie, bo sama nie umiem. Albo jeszcze lepiej - przytulił. Tylko przytulanie mam póki co 3 dni raz w miesiącu i muszę się jakoś nauczyć z tym żyć. Do tego Andie ostatnio żyje jakimś dziwnym trybem - kładzie się spać jak ja wstaję, jak się obudzi już o 14 to biegnie do pracy, wraca o 23.. a ja już wtedy jestem w drodze do łóżka - nawet nie mamy kiedy pogadać przez telefon A nie ukrywam, że mi tego nieco brak..

No ale koniec marudzenia. Piątek mamy, słońce wygląda od czasu do czasu zza chmur. Byłam w sklepie po kefir, ominęłam dzielnie świeżutkie pachnące bułeczki.. kupiłam sobie na pocieszenie gazetę. Wcinam drugie śniadanie, płatki fitness smakują mi jak nie wiem jaki rarytas. I dobrze jest. Oby tak dalej.

Jakas chyba melancholia Cie zlapala. Znam to z autopsji - minie niedlugo.
Co do rarytasow to mnie tez teraz wiele rzeczy wydaje sie takich niezwyklych hahhaha
Moja Rejazz ja chetnie bym Cie przytulila ,ale narazie moge tylko wirtualnie ;(
Nie lubie jak ktos sie smuci ,wiec nie smuc sie juz ,ok?????plissss