Wątek: Jeszcze 10 kg. Mam nadzieję, że mi pomożecie :-)

Hey
Wczoraj miałam takiego lenia, że nawet nie chciało mi sie nic napisać... :P Ale już nadrabiam... W sobote skończyło sie na 2 nie jednym małym kawałku tirsmisu i w niedziele z samego rana też był jeszcze jeden kawałeczek (tak sobie w tą sobote odmawiałam, że nie mogłam sie powstrzymać :P ). Ale tak jak sie spodziewałam - wczoraj poległam... Tzn. nie tak do końca, ale dietkowym dniem nie można tego nazwać... Bo u babci zjadłam 1 kawałek babki, kilka ciastek i 2 kostki czekolady... Chociaż jak na mnie to i tak nie tak najgorzej :P A dzisiaj już jestem po śniadanku :

płatki fitness z mlekiem 0,5%
duża grahamka + plasterek sera
1 malutka kromka ciemnego chleba

Czuje sie taka pełna, ze cieżko będzie mi wstać :P Dlatego rezygnuje w ramach pokuty z II śniadania... :P

Oj Biniula...no nic ja Ci dziś wszystko odpuszczam...
Spore śniadanko,hehe Mi by chyba wystarczyło na cały dzień... ale to dobrze,śniadanie trzeba jeść solidne
A jak reszta posiłków?
Pozdrawiam!

Hej Biniulko co się z Tobą dzieje że się nic nie odzywasz?

Hej Biniulko wróciłam w końcu po dluuugiej nieobecności Ale nie była to moja wina, że tak długo się nie pojawiałam, nie miałam po prostu dostępu do sieci Mam nadzieję że mi wybaczycie wszystkie i mnie poodwiedzacie
Pozdrawiam:***

Przepraszam dziewczyny, że tak długo mnie nie było... Nie było to spowodowane żadnymi usterkami technicznymi, czy nieobecnością... Po prostu nie wiedziałam co Wam napisać... jak napisać... Dużo myślałam nad tym wszystkim. Czy to wogóle ma jakiś sens?? Po 1. ostatnio nie szło mi najlepiej, a po 2. moja siostra przez takie zwyczajne odchudzanie wpakowała się w powazne kłopoty... Ma podejrzenie nerwicy wegetatywnej i anoreksji... Boję się... I o nią i o siebie... Podejrzewałam, że coś się dzieje od dawna, ale nie przypuszczałam, że dojdzie do czegoś takiego... Nie jest jeszcze tak źle... Myśle, że z tego wyjdzie, ale boje sie, że mnie też coś takiego spotka... Z jednej strony tak bardzo chciałabym mieć wymarzoną figure, ale z drugiej jeżeli mam to przypłacić zdrowiem, to wole sobie dać spokój... Wiem, że to jak to sie zakończy zależy tylko ode mnie ale moja siostra też myślała, że ma wszystko pod kontrolą... Nie wiem co robić... pomóżcie

Biniulko ja nie wiem co Ci poradzic, prawde mowiac sama juz myslalam ze mam fisiu ... jak mi wszyscy mowili jaka ja chuda jestem i wogole , a ja dalej widzialam w lusterku takie cos tluste ehh.. ale pomyslalam , ze moze juz ze mna cos nie tak i postanowialam ze zaczne zyc normalnie i jesc tez, no i teraz siedze soebie i czuje ze sie znow pupuscilam i znom mi sadelko rosnie i co ... i nic i znow dieta i ruch... nie wiem to jakies bledne kolo , nie mozna wszytkiego zrownowazyc ... a szkoda...

Postanowiłam... Wracam do diety... Mam gdzieś skutki... Skąd takie ambitne plany?? Chyba dobiłam do 60 Ale nie jestem sama... Moja koleżanka zaczyna ze mną... UDA MI SIĘ!!! Jeszcze wszystkim pokaże na co mnie stać...

Biniula przykro mi z powodu Twojej siostry...Jest bardzo cienka granica między odchudzaniem a robieniem sobie krzywdy, przekonałam się na własnej skórze kilka lat temu ale wszystko dobrze się skończyło i mimo tych doświadczeń znów wracam do dietki...
Siostra powinna być dla Ciebie tylko przestrogą żeby podchodzić do tego rozsądnie!
A nawet jeśli zrezygnujesz z odchudzania to postaraj się chociaż nie zaprzepaszczać tego co już osiągnęłaś bo za jakiś czas mozesz tego bardzo żałować!
Pozdrawiam!

Zgadzam się z Korcią, znaczy z tym żeby nie zaprzepaścić tego co osiągnęłaś no i mi się zdaje że po prostu nie można diety uczynić jedyną treścią życia, powinnaś żyć normalnie, a dietę prowadzić jakby obok. To nie ty jesteś dla diety ale dieta dla Ciebie i kiedy czujesz, że ona Cię opanowuje to możesz trochę przystopować. Nie dajmy się zwariować!!!!

Korciu, Malaam macie całkowitą racje... Dlatego też od wczoraj znowu walcze. Ale walcze w nieco inny (łagodniejszy sposób). Przestałam obsesyjnie liczyc kalorie jak to do tej pory bywało, nie odstwaiłam też żadnych wartości odżywczych... Jem po prostu mniej, oczywiście o białym pieczywie i słodyczach mowy nie ma (chociaż wczoraj troszke tego było :P) i ćwicze... Myśle, że jak będe się tego trzymać, to będzie dobrze Ale co najważniejsze wrócił mój optymizm, dobry humor i wiara w siebie i własne możliwosci. Pozatym jak tak sie sobie przyjżałam to stwierdziłam, że te 60 to chyba lekka przesada, bo nie wyglada mi na tyle a zbliża się okresik, więc wszystko możliwe...
Dzięki Wam dziewczyny za wsparcie :***