O tym jak chudnę

Narobiło się:

- lekarz jednak nie jest taki świetny na jakiego wygladał. Z jednej strony miły, kompetentny, przejmujący się i poświęcający dużo czasu. I to jest fajne, o ile się siedzi w gabinecie. Zapisana byłam na 19:15. Byłam w poczekalni o 19:00. Przede mną 6 kobiet. Pytam sie na którą mają i okazało sie, ze a z 16:15 miała właśnie wchodzić. Poczekałam pół godziny, drzwi do gabinetu sie nie otworzyły, za to przyszła jeszzce jedna dziewczyna. Policzyłam i wyszłam. Musze poszukać jednak innego lekarza.
Płacę i mam pół nocy czekac na wizytę?! :shock:

- jeden dzień w pracy zaowocował oczywiście aferą na mój temat. Są zmiany, plotki do mnie dochodzą. A ja ciągle czekam na oficjalne stanowisko. Poczekam długo, bo wygląda, ze mamy z A. ciche dni. Żebym chociaż wiedziałą za co.

- znamy cenę za mieszkanie. Zaczyna sie i myślenie i kombinowanie. :roll:

- dieta leży i kwiczy. Ja zreszto też. Potrzebuję już chyba psychologa. A mój krwawiący nos internisty. :?

Hmm, to się lekarz jednak nie popisał :shock: no wiesz, płacisz i tyle musisz czekać, żeby Cię przyjął? Skandal :wink:

Emilko, czy to znaczy, że masz krwawienia z nosa? koniecznie idź do internisty!

Co do mieszkań, to prawie, że na mojej ulicy skończyli właśnie budować piękny budynek mieszkalny, a jakże! zapraszają do kupna mieszkań (kiedyś myśleliśmy o przeprowadzce), ale ... jest jedno ale ... metraż od 80 m kw. a cena metra to .... 10.000 zł :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: czyli że za najmniejsze mieszkanie trzeba by zapłacić 800.000 zł, paranoja :twisted: :twisted:

Mam dosyć. Tak już całkiem i kompletnie.
Pani się do mnie nie odezwała, współpracownicy patrzą sie na mnie jak na trędowatą. Jakieś zaplecowe decyzje zostały podjęte,ja nic nie wiem. Tylko czekam kiedy będę opieprzona że ich nie realizuję. zresztą co ja mówię nawet o tym sie nie dowiem.

Problem z kredytem i decyzją co do mieszkania chyba sam się rozwiązał. Dziś mój mżż usłyszał, że to wszytko jego wina, nawet jeśli jest zawalone to co inni powinni zrobić. Otrzymał "obietnic", że zostanie wyrzucony z pracy najszybciej jak to możliwe.

Nie mam pojęcia jak my jeszcze ciągniemy i jak długo damy radę.

Zaczynam się pomału obawiać co za miesiąc będziemy jedli i jak zapłacimy czynsz.

Nie muszę dodawać, ze zagłuszam nerwy, strach wielką ilością głupiego jedzenia. Nie mam ani jednego argumentu jak tu się pozbierać. Po i po co?
Miałąm iśc do psychologa, ale chyba już mnie na to nie stać :? :roll:

Emilko .... ja wiem, że żadne słowa tu nie pomogą, nie rozwiążą tej trudnej dla Was sytuacji, ale tacy młodzi jesteście, nie możesz się poddać ....

Ja bym na Twoim miejscu jednak poszła do psychologa, on wprawdzie też nie rozwiąże Twoich problemów z pracą, ale może dać cenne rady, jak się całkiem nie rozpaść na kawałki ...

Przytulam bardzo mocno i wciąż wierzę, że jeszcze nadejdzie dzień, w którym stwierdzisz, że lubisz swoją pracę, dobrze się w niej czujesz i że te wszystkie koszmary związane z obecnym miejscem pracy zresetujesz w swojej pamięci.

I zawsze możesz się nam wygadać.

Ściskam!

http://www.luckyoliver.com/photos/de...t_-1499806.jpg

http://www.luckyoliver.com/photos/de...ay-1296672.jpg

Emilko, przytulam i życzę udanego dnia :P :P

Jak sie cieszę, ze jest piątek.
Przeżyłam w tym tygodniu koszmary. I to nie jeden. jak już myślałam,z e sie wiecej nia da to było.
Nie chce mi sie o tym nawet pisać, bo spanie po 2-3 godziny, niejedzenie do 15, a później opychanie się, biegunki, bóle serca nie bierze sie z niczego i robi jednak swoje.

Jednym słowem jestem okropnie zmarnowana, sina na twarzy i cała ręka od bólu serca mnie pobolewa.

Ma nadzieję ze się chociaż w weekend wyśpię.
:roll:

Emilko kochana .... to co opisujesz, po prostu po ludzku mnie przeraża ...

... przecież Ty się na raty wykańczasz .... jesteś taka młoda, szkoda zdrowia ... zmarnujesz je a tych lat nikt Ci nie odda ...

Ta Twoja praca jest tak strasznie toksyczna, że aż nie mogę sobie wyobrazić, że tak może być!

Idź stamtąd jak najprędzej ..... Emilka!!!!! to nie są już żarty.

Tu chodzi o Twoje zdrowie!

Slonce...... :( :( :( :( :( :( Myslami jestem z Toba i zaciskam kciuki :roll: :roll: :roll: :roll: :| :| :| :|

Myślałam, że już mniej więcej sie uspokoiło i że sobie pośpię. Niestety jakoś sie na mnie życie uwzięło.
Mąż poszedł na imprezę pracową. Miał wrócić przed północą, bo dziś rano wyjazd na działkę.
Wyobrażacie sobie co się ze mną działo jak go do grubo po 2 nie było? A komórka spokojnie sobie w domu leżała.

Zaczynam wierzyć, ze jednak można osiwieć w ciągu jednej nocy. :roll:
No i sobie nie pospałam. :?

Plan na dziś mam taki, żeby jako tako dojść do siebie. Bez większych emocji. Przekroczyłam już dawno poziom stresu, który mogę przyjąć.

Jak na razie siedzę nad owsianką. Zrobię zakupy, ciasto na jutro i coś małego dla znajomych co sie wieczorem mają pokazać.

Kasiu: pracy szukam już tak, ze aż jawnie. Jeśli nie uda mi sie uciec gdzieś poza, to przynajmniej w zakładzie i to tak żeby niemieć kontaktu z A. W sumie pracuje tam 3500 osób więc szansa jest. Wszyscy oczywiście boleją nad tym, ze studia jakościowe zrobiłam i teraz chcę profil pracy zmieniać. :?

Gosia: dzięki. Kciuki sie powinny przydać. :D

Z tego wszystkiego to mi się aż trochę schudło. :shock:

Emilko, no tak, przecież może uda znaleźć się coś w tej samej firmie ... byleby jak najdalej od A.!!!!!!!!!!!

Miłego pieczenia życzę a potem fajnego spotkania z przyjaciółmi :D

Obudziłam sie z potwornym bólem gardła. Nie mówię zupełnie, całe szczęście klikać mogę. :wink:

Ale najważniejsze jest to , ze zdystansowałam sie, zapomniałam i ból pod łopatką przeszedł. I pospałam więcej niż 4 godziny :D :D :D

Emilko, a masz coś do ssania na to chore gardło?

Współczuję, bo to nic przyjemnego, mam nadzieję, że szybko się z tym uporasz :P

Udanej niedzieli życzę :) :)

http://www.luckyoliver.com/photos/de...e-4-996783.jpg

Zimno przestrasznie. aż boli!
Trzęsę się, a ręce mam aż sine. :? :? :?

Jak ja wytrzymam do 18 :roll: :shock:

Po 2 godzinach dogrzewania sie mamy 16,5 stopnia. W pokoju, nie na dworze. :?

Teraz prądu nie ma w liniach innych niż komputerowe. Więc ani grzania, ani herbaty. :(

Boże, co za temperatura! A Ty przecież przeziębiona!

U mnie w biurze już grzeją, aż okno musiałam otworzyć, bo mi za gorąco!

Emilko, a co się stało, że nie ma prądu? Awaria jakaś?

Ubierz się ciepło!!!!

Emila, ja sie tak zastanawiam, czy Ty napewno w Polsce, a nie na jakiejsc glebokiej Bialorusi pracujesz :roll: :wink: Zima, nerwica, komunistyczna atmosfera i wogole nierozowo :?

Dobrze, ze chociaz waga sie usmiechnela, szkoda tylko, ze z nerwow. Wyobrazam sobie jakiego musialas miec stresa przez meza. Mi wystarczy, ze Endrju wyjdzie do sklepu bez komorki, a juz sie zaczynam martwic "co by bylo gdyby" :?

Mam nadzieje, ze go nie zabilas jak wrocil :wink:

Gosia: no ty to masz trochę racji chyba z tą Białorusią :lol: :lol: :lol:
Męża nie zabiłam, ale sama nie wiem w sumie dlaczego :wink: :roll:

Kasiu: przyziębienie mi wręcz jakby znikneło :shock: Niestety z tego zimna aż mnie mieśnie w nogach bolą. Z zimna normalnie. O stawach nie wspominam. A pradu awaria, bo wszycsy sie dogrzewać zaczeli :roll:

Wczoraj po niemieckim duże jedzeniowe zakupy, gołąbki na obiadokolację, jakiś serial i spać.

Zaczynam pomału wracać do normy. Z jedzeniem trochę lepiej, chociaz ciężko jest bo to zimno jednak robi swoje. Jeść sie chce dużo, ciepło i słodko.
W planach na dizś jest powrót do ćwiczeń i smarowania. Trzymajcie kciuki :wink:

Wyszłam na dwór i dużó tam przyjemniej niż w tzw. biurach :shock:
Niestety zjadłam z tego wszystkiego gorzkiej czekolady i zupkę z torebki :? :oops:

Ale nie pociągnę tego dalej. W domu kurczaczek przepyszny i kalafior będzie.

Wróciłam, zjadłam i leże nad książką. Ale zabieram sie za ćwiczenia, bo jak tak dalej poleżę to zasnę.

W pracy niestety koszmaru ciąg dalszy. Zaczynają sie już krzyki i oskarżenia o zabranie i schowanie dokumentów. Skrzeczy sie na mnie i czuję, ze szuka pretekstów. W głupi i mało wyszukany sposób.

Oczywiście kolejną partię CV już dziś wysłałam.
Jak ja bym chciała mieć normalnego, zrównoważonego, mądrego i nieszukającego wśród pracowników wroga szefa. :roll: Nawet nie chodzi o to żeby zarabiać więcej niż to moje niewiele-ponad-tysiąc teraz. :?

Lecę ćwiczyć!!!

I poćwiczyłam. Co prawda tylko 30 minut, ale od czegoś trzeba zacząć po przerwie i obijaniu sie.
A były i podskoki i wypady i przysiady i dźwiganie hantelek, no i obowiązkowo kilka brzuszków.

Emilko, 30 minut to jest całkiem dobry wynik :D :D :D

Masz powód do zadowolenia :)

Miłego wieczoru :P

Kasia, no jak na moje ostatnie ekscesy to niezły.
niestety zaczyna mi się znowu myślenie o pracy i strach. A już było tak nieźle przez ostatnie 2 dni.
No ale nie zanudzam, bo monotematyczna się zrobiłam. I tak bla, bla, bla o tej pracy.

proszę tylko o trzymanie kciuków i jakieś małe negocjacje. :D

Emilko, to wcale nie są żadne ble ble ble....

Przykro mi, że znowu włącza Ci się strach, gdy myślisz o pracy.
To musi być koszmar.

Przytulam :)

Myślałam, że jest źle i że praca i mieszkanie i te wszystkie dylematy...

Niestety strasznie się to okazjue nieważne przy tym, że babcia moja jest w szpitalu i dobrze nie jest :cry: :cry: :cry:

Nie mogę się skupić, nie chce mi się tu siedzeć i wysłuchwiac tych wszystkich krzyków w moją stronę acz za moimi plecami, co powinnam robić a się nie raczyłam domyśleć.

Ojej, trzymam kciuki za Babcię!

Mam nadzieję, że to nic poważnego Emilko i Babcia wróci do zdrowia :)

To teraz najważniejsze! :P

Przytulam :P

Niestety Kasiu jest poważnie.:cry: :cry:

Byliśmy u teściów i kolejna informacja: ciocia lat 40 - lekarze nie dają szans. :cry:

Nawet mi sie myśleć nie chce. Nie ćwiczę, dieta poszła sobie. Ale chyba nie dużo jem. :?

Emilko.... aż mnie ciarki przeszły .... ja mam przecież prawie 40 lat i gdyby tak ... ech... strasznie mi przykro ......

Trzymaj się.... choć wiem, że musi Ci być strasznie ciężko :( :(

Wróciłam właśnie od ginka. I wygląda na to, ze nie będzie lekko ze staraniem się potomka, o ile cokolwiek kiedykolwiek będzie.
Czyli jeszcze to!

Bo w pracy dowiedziałam się, ze na zamianę miejsca pracy na zakładzie szans nie mam.
Zdruzgotało mnie to totalnie!

A w związku z lekarską diagnozą nie bardzo wiem jak zdecydować się na przeniesienie do innego miasta bez męża, zakładanie działalności gospodarczej i takie tam :cry:

Doła mam strasznego i jakoś celu w niczym nie widzę.

http://www.luckyoliver.com/photos/de...rs-2300894.jpg

Emilko, ja jednak nie tracę nadziei, że i w Twoim życiu nadejdzie taki dzień, że poczujesz się naprawdę szczęśliwa.
Wszystko dzieje się po coś, uwierz mi .... znam to z autopsji .... 2 lata temu byłam w totalnej rozsypce, naprawdę ciężkiej depresji, świat mi się walił i całe moje życie o mało nie legło w gruzach .... ale jednak wyszłam na prostą, choć wtedy tylko ciemność wokół mnie widziałam i żadnej nadziei ... te ciężkie chwile mnie jednak zmieniły ... na lepsze i w sumie to jestem wdzięczna Bogu / losowi (co kto woli) za te smutne czasy.
Wzmocniły mnie bardzo.

Nigdy nie należy się poddawać ... czasami natura zwycięża i na pewne rzeczy nie mamy wpływu, choć bardzo byśmy chcieli .... ja jednak wierzę, że w Twoim przypadku tak nie będzie.
Przytulam mocno.

Buziaki sobotnie zostawiam Emilko i życzę spokojnego dnia :P

Trzymaj sie kochanie :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: nie wiem co napisac :|

Emilko, spokojnej i relaksującej niedzieli życzę :P :P :P

Jakoś jest :roll:
Ale właśnie jakoś. Trochę zrezygnowana jestem, a na obiedzie u rodziców o mały włos się nie popłakałam.

Cały dzień umknął mi na pakowaniu męża. Jutro wyjeżdża służbowo, wróci dopiero w sobotę. :( Zle mi i wcale sama nie chcę zostać :( :(

Mąż wyprawimy, ciągle w drodze. Tęsknię już niessamowicie i nie mam pojęcia jak zasnę.
Tymczasowo przechowuję się u rodziców.

pojęłam dziś pewne bardzo-ważne-acz-ciężkie działania.
proszę o wielkie kciuki i negocjacje wszelakie.

Emilko
mimo,ze nie pisze - myslę o Tobie intensywnie i negocjuję caly czas.

trzymaj sie :roll:

***
Grazyna

Cytat:

---

Zamieszczone przez milas

pojęłam dziś pewne bardzo-ważne-acz-ciężkie działania.
proszę o wielkie kciuki i negocjacje wszelakie.

---

BARDZO MOCNO BĘDĘ ZACISKAĆ KCIUKI I USILNIE NEGOCJOWAĆ!!!

Trzymaj się bez męża dzielnie, czas szybciutko minie i będziesz Go miała znowu u swego boku :wink: :P

Emilko, co dobrego słychać?

Jak się czujesz? :)

Buziaczki środowe zostawiam i życzę spokojnego dnia :D :D

Kasiu,
ledwo, ledwo.

W poniedziałek miałam atrakcje w ramach nerwówki o męza. Leciał do Włoch i od 16 do 23:40 przekładali lot. Niewyspałąm sie, odenerwowałam. A jak dolecieli o 1 w nocy to już byłam na tyle wybudzona, ze nie wiele pospałam.
Na wczorajszą noc przygarneli mnie rodzice. Fajnie, ale mało dietetycznie. Kolacja podana, dziś kanapki do torby spakowane. :D

Temat wczoraj ruszony, ale nie wygląda to dobrze. Napisze jak sie skończy całą sprawa.

SIł i energi dalej brak. A do dietowania jakoś zabrać sie muszę :roll:

Emilko, to takie miłe, że masz kanapeczki do pracy :) :) haha, jak w szkolnych latach :wink:

Trzymam kciuki za powodzenie całej sprawy, mimo, że jak piszesz, nie wygląda to zbyt ciekawie...

Mam nadzieję, że się uda (choć nie wiem, co, to wierzę, że będzie dobrze :wink: )

Pozdrawiam cieplutko :P

Pokazuję się tylko dać znać ze żyję :wink:

Pisać za bardzo nie mam o czym, bo i diety nie ma, i ćwiczeń też nie.
Poza tym klapa okrutna i po co psuć wam humor.