Wątek: Ćwiczenie silnej woli....

Zakładam ten dziennik w nadziei, że w chwilach słabości pomoże mi. Od razu przyznam sie tu do czegoś, do czego przyznawać się nie cierpię i zazwyczaj nie robię tego. Tu na szczęście jestem anonimowa

Trochę choruję i to rozwala mi życie. Powstrzymując falę ataków napiszę, iż nie ma żadnych przeciwskazań dietowych. To zupełnie coś poza...

Ważne jest jednak to, iż mam słabsze dni. Wszystko wtedy idzie na opak, nie mam siły, itp. I WKURZA MNIE TO STRASZLIWIE!!!!!!

Szczególnie, że poza tymi dniami jestem bardzo enericzną babką... A wiadomo, że najgoszcze są w życiu "skoki". Do choroby można się przyzwyczaić o ile to wszystko jest stateczne. Można sobie zaplanować zmiany, które pomagają... A ja - przyzwyczajam się do życia na wysokich obrotach, wyznaczam cele, wszystko idzie wspaniale i nagle... nie mogę się podnieść z łóżka. I wtedy wszystko to WIELKA DUPA! (sorry).

Próbowałąm już różnych rzeczy. Teraz postanowiłam, że nie dam sie temu opanować! Będę walczyła do końca. Chyba że już padnę.... (a to się zdarza :/)

Tyle o mnie - teraz dietka

W związku z moim choróbskiem - raz tyję raz chudnę. Teraz oczywiście jestem po etapie przytycia i marnie się z tym czuję.

Wybrałam dietę 1000 kalorii

Od kilku dni liczę to co jem i uczę się konstruowania posiłków. Problemem jest długie siedzenie w pracy, gdzie nie mam możliwości zjedzenia ciepłego posiłku :/ Próbuję też ćwiczyć...

Zobaczymy jak to wszystko mi wyjdzie...

Dziś 58 kg. Wymiary podam wieczorkiem.

GO GO GO...

Nikt do mnie nie pisze... ((( Oj jak mi przykro z tego powodu. A ja przeciez potrzebuję Was tu wszystkich do tego mojego treningu silnej woli. A najlepszym dowodem jest ten oto mój niby-blog.

Piszcie więc, piszcie, proszę!!!!

Życie nie jest usłane różami - no i mój weekendzik musiałam spedzić z gośćmi. Było przyjemnie, nie powiem... ale jak to się ma do moich postanowień.... Oj, lepiej nie pytać :/

Do plusów mogę zaliczyć to, że nie opchałam się na maksa

No i to chyba niestety koniec plusów :/

Dziś chciałam nadrobić stracony zcas wstając o 5-tej. Ale niestety budzik postawiony na wysokości ręki nie jest najlepszym pomysłem na moje słabości :/

Jak widzicie kochane, potrzebuję wsparcia...

Oj, bardzo potrzebuję...

bo tak sobie myślę... 58 to jest utycie??? no może, zalezy ile masz wzrostu.... j
dla mnie to nie jest utycie ale zawsze warto walczyć o lepsza sylwetkę

Witaj Waszka

Z ta wagą to jest tak, że musisz sie w niej dobrze czuć. A jesli tak w dość krótkim czasie przybędzie Ci parę kilasków to nie jest najprzyjemniej :/

Poza tym u mnie są te skoki wagi i ciało nie wygląda estetycznie...

Dlatego dzis wieczorkiem ćwiczonka!!!!

Ale Ty też widzę dążysz do wagi poniżej 58... Ale bedziemy laski!!!

Pozdrawiam i życze sukcesów

Przy skokach rzeczywiście ciało nie pieknieje.... Nie wiem co na to Twoja choroba, ale spróbuj może ćwiczyć coś - ja uwielbiam aerobik.
W sumie 52 napisałam troszkę na wyrost, żeby mi się nie wydawało, że to już koniec walki. Dobrze wygladam przy 57, jestem zadowolona przy 55
a mam 163 cm

do tej pory...

2 kubeczki kawy (nie umiem bez niej żyć) z odrobinka mleka
kanapka z pasztetem (babcinej roboty - chudziutki - palce lizać z chrzanem i świeżym ogórkiem
2 łyżki słonecznika


waszka - ja mam 164 ale drobne kostki i przy tej wadze wyglądam troszeczkę "budyniowato "

ćwiczę 2 razy w tygodniu. Tzn. staram się. Jak mam słaby dzień, to chodźby ktoś mnie kijem zaganiał, nie dam rady :/ I potwornie mnie to irytuje. Ale taki widać mój urok...

przy tym wzroscie to rozumiem.... ja przy obecnych 60 też gruba nie jestem, ale............. no własnie. budyń, bułka, KOPYTKO

Mam podobny problem, też choruje...moja waga skacze jak głupia, a pozatym mój tata jest strasznie gruby..a mamka średnia...mam 170 wzrostu i strasznie chce schudnąć..a że po chudnięciu i tyciu zostają takie brzydkie rostępy i skura to przekonałam się na własnej skórze

No i stało się... :/

Wtorek spędziłam w szpitalu... W środę udało mi się zmobilizować, ale po wtorku miałam tyle zaległości, że wejście na forum było nie do zrealizowania...

Wczoraj znowu czułam się cieńko.... :/ Coś zły okres chyba wybrałam na ćwiczenie silnej woli... ech...

No ale nie można myśleć o tym co było... Trzeba się podnieść i iść dalej, prawda?! Dzisiaj zrobię dużo i bedzie dobrze

Dzisiaj zjem tyle ile trzeba, poćwiczę i zadbam o ciałko. I będzie pięknie

Marcia - weszłam na Twój pamiętniczek - nie możesz martwić się porażkami!!! Wstawaj i idź dalej. Zjadłąś za dużo?! Trudno!!! Zamiast czarnej rozpaczy proponuję kilka brzuszków Uda się!!!

Waszka - a co u Ciebie?! Napisz coś, pls. Bo wbrew temu co pisze, brakuje mi sił!!!

Witam po raz pierwszy ,ale na pewno nie ostatni Dzielna jestes, ze tak sobie radzisz mimo choroby. Pamietaj, ze w odchudzaniu nie chodzi o to, zeby szybko, ale zeby na trwale Wiec nie przejmuj sie jednodniowymi niepowodzeniami, wazne, zeby na dluzsza mete wszystko szlo w dobrym kierunku
Ja tez niestety zmagam sie z chorobskiem, przez ktore musze ciagle zazywac leki (skutki uboczne: "wzmozony apetyt, przyrost masy ciala, sennosc"). I w sumie przez leki (ale na szczescie inne, ktorych juz ich nie musze brac) przytylam prawie 10 kg. I teraz nie ma zmiluj, trzeba te kilogramiki zrzucic.
Pozdrawiam, trzymaj sie cieplutko!