Wątek: Nando po przejsciu kroku I walczy o dwcyfrowke :)

Nando- ja do tej pory jedynie czytam sobie różne wątki. Do Ciebie piszę mój pierwszy post w życiu. (czy jak się to nazywa). Powiedz mi jeżeli Ty się załamiesz i wrócisz do lodówki, to jaki sens miało czytanie całego Twojego wątku.
Pomyśl też o mnie(bo przecież mam Cię za przykład).

Hi Nan
Odezwij się i zacznij znowu od teraz , już zaraz i powiem nawet natychmiast
prawie wszyscy dajemy czasem ciałka , trudno . Najwazniejsze szybko się opamietać i znowu ruszyc do walki .

Całuski ślę już weekendowe i trzymam kciuki za Twój powrót
buziaki H

Nando kochana, nie zamykaj sie w sobie... wracaj do nas!

nanduś, kurcze wiedząc jakie masz problemy z rodzicami mogłam wcześniej cię pociągnąć za język, może by ci ulżyło............

............ i ja i ty dobrze wiemy że jedzenie nie rozwiązuje naszych problemów, ale również wiemy że nie bardzo wiemy jak sobie z tym poradzić, ale znikanie z forum to nie jest dobre rozwiązanie, mi też teraz nie idzie dietkowo i też mogłabym sobie pomyśleć że bez sensu o tym pisać, ale ja chcę wiedzieć że się masz jakoś, może nie dobrze, może nie dietkowo, ale że jesteś z nami... nanduś, wróć....

buziaczki

Nanduś! odezwij się.... proszę....

Pamiętaj że jestem z Tobą, nigdy nie jest za późno żeby wrócić do dietki

Zamieszczone przez Emelka

Nanduś! odezwij się.... proszę....

Pamiętaj że jestem z Tobą, nigdy nie jest za późno żeby wrócić do dietki

Zgadza się !!! Jestem tego najlepszym przykładem, wygrzebałem się na dietę z naprawdę totalnego DOŁA.

Dziekuje wam wszystkim za pamiec o mnie

Widzę, że skasowalas poprzedniego posta, wiec ja mojego wysle ci na priv.

Trzymaj się!

Ja zdążyłem jeszcze wczoraj usuniętego posta przeczytać...odnośnie treści nie będę się wypowiadał...chciałem tylko przekazać Ci dwa zdania...

Nie będę mówił, że wiem co czujesz bo nie mam pojęcia jak to jest. Nie będę też sypał z rękawa złotymi radami bo najlepszy specjalista miałby tu problem żeby dać chociażby kilka złotych myśli, a co dopiero ktoś tak mały jak ja. Ale chciałbym żebyś wiedziała, że bardzo mocno trzymam za Ciebie i Twoją rodzinkę kciuki i wierzę, że wszystko wyjdzie jakoś na prostą. Naprawdę wierzę i wspieram Cię tak na odległość, podejrzewam że reszta forum również...

Witajcie!
Skasowalam tego posta bo mialam wczoraj zly dzien, bardzo zly dzien i musialam z siebie wyrzucic swoja rozpacz. Potem dotarlo do mnie, ze to forum o odchudzaniu i nie ma sensu zawracac wam glowy moimi problemami, ktore z odchudzaniem nie maja nic wspolnego. Przez ostatnie dni zyje jak w amoku i mam wrazenie jakby normalne zycie bylo gdzies obok, a ja nie mam nic z nim wspolnego. Jakbym mu sie przygladala zza szyby i nie miala tam wstepu. Dni sa ciemne, ponure i wstretne niezaleznie od pogody jaka mamy za oknem. Przez ostatnie 3 lata powoli dochodzilam do siebie z pomoca psychologa, a teraz znowu zostalam wrzucona w te ciemna studnie i mam wrazenie , ze sie topie. Naprawde, nie wiem jak sobie z tym wszystkim radzic i nie zwariowac. Zabawne mi sie wydaja moje obawy jeszcze sprzed 3-4 tygodni kiedy pisalam, ze sie boje sie Swiat bo trudno mi bedzie sobie poradzic z opanowaniem checi na jedzenie. Teraz wiem, ze Swiat nie bedzie, ze bedzie samotnosc i placz. Myslalam, ze ten koszmar juz nie wroci, ale wrocil, a ja juz chyba nie mam sily zeby go ponownie przezywac. Nie mam kompletnie sil.
Jeszcze raz dziekuje Wam za slowa pociechy.
sciskam Was mocno i pozdrawiam

jako, ze jutro chyba nie bede miala czasu, zwazylam sie dzis. waga : 111,5