Wątek: Czas na zwierzenia- sadełko do zrzucenia

No to bol. Czlowiek pisze swoje przemyslenia, oddaje swoj czas i energie, a tu nagle po prostu puch! i nie ma. Zdarzylo mi sie to tutaj raz i musze przyznac, ze nieprzyjemne uczucie.
Pamietamy, pamietamy... A Ty pamietasz? Pisz co z Toba nawet w skrocie.

Mnie się też zdarzyło, dużo tekstu mi uciekło, więc teraz piszę w wordzie i wklejam. Szczególnie jak mam więcej do napisania
Napisz, co się działo, pomarudź sobie, w końcu to pomaga

Witam babeczki, niestety wczoraj juz nie miałam okazji, ani prawe mówiąc siły coby siąść i pisać i patrzeć w ekran i myśleć... po pracy zaraz biegiem po dzieiciaczki, bo przebicie sie przez wrocek po południu jest naprawdę niezłym wyczynem ... A potem to juz tylko plac zabaw i ploteczki ze znajomymi i tak siedzielismy prawie do 19.00 chociaż pod wieczór to już był lodowaty wiaterek ,,, I nawet nie byłam specjalnie wygłodniała bo sie w pracy obżarłam straszliwie...
a teraz moje menu wczorajsze:
7.00 kromeczka z dżemikiem (dzisiaj idę po serek znowu)
8.00 kawa z mlekiem
11.00 skusiłam sie na troche sałatki żydowskiej chociaż to zakazane całkowicie, ale nie dużo
13.00 krokiety z brokułami x 2, surówka z kapusty z koperkiem, barszczyk z torebki
15,00 mini serek pleśniowy
19.30 dwa jajka na twardo ze szczypiorkiem
21.00 lampka wina czerwonego (ojc pomogło mi to wino, pomogło)

... i wreszcie przyszła ta @ masakra i emocje opadły ... teraz to ja bedę jak żółw i niezgrabny słoń w porcelanie, taka jakaś ociężałość mnie zawsze ogarnia...
Ale muszę sobie pogratulowac, bo normalnie przed @ miałam taką jazdę słodyczową, że bez opamietania potrafiłam zjeść i dwie czekolady na raz, i dogryźć kabanosem, i poprawić jakimś batonikiem i co tam było u dzieci pod ręką, jak odkurzacz,,, a w tym tygodniu to wam wszystko wypisałam i jak na taki ciężki czas to nieźle sobie z tym poradziłam, mimo jakiś pączusiów

A teraz menu na dzis:
7.00 ta sama kromeczka z dżemikiem renklodowym, już się skończył rodzinka wyjadła hihihi
8.00 kawa z mlekiem
11.00 słatka grecka
13.00 jogurt pomarańczowy
17.00 spagethi z sosem pomidorowym (robię go z pomidorów z puszki, rozgrzewam cebulę na łyzce oliwy z oliwek w garnku, dodaję bazylię i czosnek i wlewam te pomidorki, do tego pieprz i papryka słodka w proszku i to mieszam ok, 10 min)
20.00 papryka czerwona do podgryzienia

Pozdrawiam wiosennie
AgaB

Ale sie ładnie trzymasz...jedzonko co do godzinki
No no
MIlego dnia

Zamieszczone przez truska87

Ale sie ładnie trzymasz...jedzonko co do godzinki
No no
MIlego dnia

Dzięki truska, godziny są oczywiście orientacyjne, ale muszę ich pilnować, bo w pracy jak nie zjem o odpowiedniej porze to już czasem mogę nie mieć możliwości zjedzenia później, dlatego wolałam sobie rozłozyć jedzonko na jakieś tam pory i naprawdę to pomaga, bo sobie dopasowuję rytmn pracy i wszystko gra... Wiem kiedy mogę sobie zrobic przerwę i że nie ma podjadania przy kompie, ale trzeba podnieść pupę i ruszyć po herbatę, czy inne picie i przy okazji zjeść posiłek... Już nawet nikt na to nie zwraca uwagi, przyzwyczaili się a nawet niektóre koleżanki przyłączają się z jedzonkiem i wtedy jest jeszcze milej
A w domu gotuję i jak nie ma odpowiedniej pory to nawet potrafię nie sprubować, wszytsko na wyczucie, a ponieważ prawie nie solę tylko doprawiam ziołami i przyprawami to nie mam stresa że coś będzie nie do zjedzenia o smaku solniczki
Niestety moja waga obecnie skacze sobie, raz jest 90,5 a później 91,2 i tak naokoło, nie mogę ruszyc dalej w dół, ciągle coś nie tak, jednak trzeba się wziąść w garść coby nie tylko utrzymac wagę na stałym poziomie, ale i dogonić bałwanki, jak wkrocze w kraine bałwanków to przesuwam suwaczek, ale póki co nie mogę zbyt optymistycznie do tego podchodzić, muszę sie pilnowac na każdym kroku i byc czujna... Obserwacja, kontrola i wizytacja to moje podstawowe narzędzia w walce z kiloskami i swoją zmienną silno-słabą wolą,,,
Pozdrawiam

Witaj Aga! Ja napisze tylko, ze jestes dzielna i wspaniala. Pamietam jak na poczatku bylas slodyczowym potworkiem tak teraz zamieniasz sie w piekna krolewne i nie ma zmiluj sie. Musze przyznac, ze jestem pelna podziwu jak oddalasz te swoje pokusy na slodycze i pewno sama siebie nie doceniasz, ale ja widze ogromna poprawe w Twoim nastawieniu do zrzucania sadelka.
Nie martw sie ze waga stoi, rob swoje prosze Cie i nie popuszczaj. Predzej czy pozniej sadelko sie rozluzni i zacznie popuszczac.
Wpadne do Ciebie jeszcze wieczorkiem, moze cos bedziesz pisac jeszcze.
Trzymkaj sie i jestesmy razem, tak?

hej!!!!!!
stabilizacja wagi to ciezka sprawa. u mnie tez cos sie kiwa w ta i we wte.....

Witajcie babeczki, waga sobie spokojnie stoi i jeśli dalej będę łamac dietę to dalej tak będzie stała...no cóż możnaby się załamać ale z drugiej strony patrząc nie ma co płakać, gdyż stoi sobie i nie idzie w górę, pieknie byłoby pogonic troche w dół, ale coś nie umiem i nie mam motywacji, niechce mi się, i to jest tylko i wyłącznie moja wina, moje nawyki i moje słabości, słodycze są wszędzie jak bakterie, ciągle mnie prześladują i wołają do mnie zachęcająco,,, a ja, no cóż, hmm, nic z tego, nie potrafię się oprzeć, i nic mi nie pomaga, ani motywacje jakieś, ani wyobrażanie sobie, że będę chuda, ani to że wyglądam jak kaszalot, ani to że juz nie mam się w co ubrac i chodzę w tych samych ciuchach na okrągło, ani to że inni chudną,,, nic, jak widzę słodycze to kwiczę i wyłączają się wszystkie blokady... moja ręka sama wędruje do czekoladki i wkłada ją do buzi, poza moją świadomościa i wolą,,, czuję się już ubezwłasnowolniona, pokonana i pogrążona. Przydałby się ktoś jak sumienie, kto by wytrzymał ze mną moje humory złości i oskarżenia i nie pozwalał mi jeść, strażnik wagi, strażnik diety, taki przy mnie jak sumienie nieczyste, nieustająco patrzący na ręce, kontroler z zewnątrz uff... Czuję się tak, jakbym była w jakis sidłach, a ciekawe jak się czują alkoholicy i narkomanii ,, to chyba jest jeszcze gorsze, jeszcze potężniejsze, o kurcze ale sobie dowaliłam tym porównaniem. ale może ja do jakiegoś psychologa powinnam sie udac, bo czuję, że sama sobie nie radzę i nikt koło mnie w moim otoczeniu nie odważy się zwrócić mi uwagę, zabronić i schować. A z drugiej strony dlaczego inni, którzy nie mają takiego problemu z wagą mieliby sobie nie pozwolić na przyjemności słodyczowe od czasu do czasu, to jest przecież mój problem nie ich... Buuuuu....
Ale słońce świeci, będzie w tym tygodniu coraz cieplej, sprawy budowlano-urzędowe rozwiązują się powolutku, płotek jeszcze tylko nie ma siatki, a tak krawężniki wkopane i wmurowane, słupki wmurowane w krawężniki, i dwa razy w sobotę z mamą pomalowałysmy je na zielono, superkowo zaczyna wyglądac, jeszcze siatke naciągniemy i papapam działka ogrodzona, jakąś bramę sie zbije z czegoś i mozna budować bezpiecznie
Anise jestem, jestem, nigdzie się od was nie wybieram i choćbym miała tu tylko marudzic jaka to ja beznadziejna jestem i słaba to i tak będę, nie ucieknę, a może kiedyś mi się uda zapanować nad bestią, może kiedyś, ech życie....

Pozdrawiam Was wszystkie, dziekuję za dobre rady, pamięć o mnie i zaglądanie...
AgaB

Witaj, Ago z pięknego Wrocławia!

Widzę, że masz bardzo ładny jadłospis I że tak samo robimy spaghetti

Będę do Ciebie zaglądać i trzymam kciuki, żeby waga ruszyła w dół

3maj się!

cześć Aga
Wiesz, czasem strażnik i mnie by się przydał. Ze słodyczami jakoś idzie, ale za to kwiczę na widok białych bułeczek i młodych ziemniaczków z boczusiem.
Kazda z nas ma jakieś pokusy i musimy walczyć.
Jak nie możesz przestać, pomyśl o mnie - wyobraź sobie moje piwne oczy, jak na ciebie patrzą z wyrzutem, i że będziesz musiała mi powiedzieć, jak jestes słaba.
Ja tak myślę o pamiętniczku i o tym, żebędę musiała się przyznać jaka jestem słaba - od razu mi przechodzi

Buziaki