Wątek: NO TO ZACZYNAM ZNÓW......................

No i się zaczęło pod górkę, nie wiem czemu pierwszy tydzień przechodzę zawsze najmniej bezboleśnie a potem zaczynają się schody....Dostałam wcześniej okres,pare dni wcześniej ale zawsze,organizm się męczy, jeść mi się chce wydaje mi się, że zjadłabym wszystkie normalne jedzenie świata, tylko, że w moim przypadku nie chodzi najczęściej o taki głód fizyczny, a raczej o to, że mam straszną ochotę zjeśc coś normalnego.
Nie spaliłam wczoraj ani jednego papierocha,zobaczymy jak będzie dalej.....

Tylko żebyś się później nie rzuciła na jedzenie...

Skoro występują takie uboczne skutki, to nigdy nie zastosuję tej diety chyba...

No tym razem planuje to troche inaczej rozegrać.Moje odchudzanie ma trwać do czerwca, to właściwe odchudzanie, a potem walka o utrzymanie tego co zgubiłam,zaczynam powoli przechodzić na mieszaną Dc,potem powrót do 100 kcal.

A i jeszcze jedno.Wczoraj byliśmy z Jackiem w Metro, bo w domu nam się nie chciało siedzieć, zresztą my zawsze gdzieś łazimy.Zawsze tam jedliśmy coś dobrego, no i obowiązkowo piwko, ale ja piłam herbatke, chociaż moje Słonko piło piwko i jadło piękny zestawik, mślałam o tym, żeby sobie odpuścić i ten jeden mały raz zjeść sobie coś, ale wiem, że jak się raz odpuści to potem się tak odpuszcza co drugi dzień, i z diety nici.No i tym sposobem nie uległam, ach z trym odchudzaniem co chwila jakieś walki z sobą...

No to mnie spotkała nagroda za mój burkający ciągle brzuch,DZIŚ DORCIA ZAPIĘŁA SIĘ W ŚWOJE GRANATOWE SPODNIE co jej zostały tylko one z rzeczy co sie jeszcze mieściła,ALE już ostatnio to nawet w nie się nie mieściła!
No i się pożalić chciałam,że smutno mi tak samej do siebie pisać i tak bez odbioru i, że jakby chociaż 1/10 tych co wyświetlają tą stronę, coś tam skrobnęła to by fajnie było, bo to, że się zapiełam w spodnie i że jakoś mi ta dieta idzie to nie znaczy, że mi nie jest smutno czasem, i że mi tak samej fajnie...........POZDRAWIAM

ojej... właśnie przyszłam tu cosik od siebie dodać, a tu takie smuty na końcu

gratuluję dopięcia się w spodenki ja się przedwczoraj dopięłam w spodnie sprzed 4 lat jeszcze 2-3kg i znów będę mogła w nich wyjść na ulicę
ale i tak czekam, kiedy wreszcie znów wcisnę się w moje ukochane zielone jeansy... i pomyśleć, że był czas, gdy i one na mnie nieestetycznie wisiały...

Bardzo gratuluję! Wiem, że to przeżycie pełne radości
Co do odpowiedzi na wątku... Niedługo się rozwinie, zobaczysz

hejka...
tez gratuluje wcisniecie sie w spodnie, znam to uczucie fajan sprawa ja dzisiaj nistety mam pare grzeszkow na sumieniu na koncie mam juz z 1600kcalorii jak nie wiecej...ehhhh
a teraz jeszcze sie wkurzylam maxymalnie na moją współlokatorkę i najechetniej bym sie rzucila na jedzenie..
pozdrawiam.milego wieczoru

Bomba !!!!!!! Wiem, co to za przyjemność wejść w coś, w co się nie wciskało...dopiero wtedy tak naprawde się czuje, że się schudło. Acha...no i jeszcze gdy ktoś cię spotka po pewnym czasie i powie :" O rany...ale ty schudłaś" .Trzymajmy się dzielnie, a latem też tak będą do nas mówić

Ja swoje odchudzanie podzieliłam na etapy "ubraniowe" Mam pełno ciuchów, które sa na mnie za małe. Awięc:

etap 1. - beżowe spodnie rozm. 48 będa luźne (to już nastąpiło)
etap 2. - wejde w szare dzwony rozm. 46
etap3. - dopne swoją kochaną bordową bluzke
etap 4 - wejde w zielone bojówki rozm. 44
etao 5 - pójde do sklepu dla "nie-puszytych" i sobie spódniczke przed kolana w rozmiarze 42 kupie na lato... a co tam.........

( a tak szczerze, gdybym nie zaczeła się odchudzać, to niedługo zaczełabym nosić już 50 rozmiar.... )

Ściskam!!!!!!!

istambul spokojnie, przecież zaglądam tu codziennie.
GRATULACJE! Jeszcze kilka tygodni i będziesz musiała zrobić wymianę ciuchów, bo te zaczną na Tobie wisieć.