Wątek: Harsharani - plażowiczka.

i jeszcze sie z facetem pozarlam.

wiecie co? postanowilam sobie, ze tym razem nie bedzie polsrodkow. No zero. Ze jezeli cos nie podpasuje mi, nie bede tego zmieniac, badz probowac akceptowac. Nie zamierzam sie sama zmienic, ani wychowywac doroslego kolesia.
Jezeli cos jemu nie podpasuje- droga wolna. Ja wiem czego chce i zamierzam do tego dazyc. Jezeli On ma problem, to nie Ja.

I tyle. I ON nie jest w stanie tego zrozumiec.
A ja jakos nie zamierzam tolerowac klamstw



wredny babol ze mnie

dobranoc!

może i wredny ale masz świętą rację!

też tak uważam. nie ma co tracić czasu na nieudane związki.

buziaki i dobranoc :*

hej kochana, może i jesteś wredna , ale rację masz w 100%
a te tabsy co bierzesz to w jakiej cenie są?? zaciekawiłas mnie
no ja dzisiaj zaczynam SB, a raczej już zaczęłam, śnadankiem bez chlebka

miłego dnia*
ps. czasami jak kłucisz się z mamą , to postaw się z jej strony (nie będzie Ci trudno bo sama jesteś mamą

Hej, czasem trzerba być wrednym babolem, a co.
A z tym wychowywaniem dorosłego faceta.... czasem trzeba wychowywać. Zależy do jakiego stopnia jest to potrzebne. Dwoje ludzi zawsze się od siebie różni, zawsze znajdzie się coś, co się komuś nie spodoba. Dlatego czasem któreś musi dać się w czymś tam wychować.... byle nie całkowicie i nie mamusiowato. Oj, chyba zamąciłam.... ale wiecie, o co mi chodzi, co..............?

wiemy, wiemy Misiu.
Chociaz wedlug mnie, z drugiej strony to chyba nie o wychowywanie chodzi, co o tzw dotarcie sie i NIESTETY :P nie zalezy to tak bardzo..jeny nie wiem jak to napisac.
Chcialam tylko powiedziec, ze jak sie para dociera, to kazdy jest odpowiedzialny za siebie i sam sie zmienia minimalnie, aby obojgu bylo dobrze. Bo w moim przypadku jak wlasnie chcialam cos w facecie zmienic, nawet minimalnie to i tak konczylo sie na matkowaniu.

Nigdy sie nie znajdzie idealnego faceta, ale mozna szukac lub zaakceptowac wady tego, ktorego sie ma.
Oczywiscie mowie tutaj o wadach typu balaganiarstwo etc, a nie to, ze np klamie lub zdradza... Ja sama jestem egoistka i dobrze mi z tym. Nie wiem czym ktos czytal kiedys 'Przebudzenie' ?

lubie strasznie ten cytat, wkleje Wam, Srednio sie ma do powyzszego, ale mi sie przypomnialo :P

Jeśli naprawdę pragniesz swego przebudzenia, to chciałbym, abyś najpierw zrozumiał, że w gruncie rzeczy nie chcesz się przebudzić. Pierwszym krokiem do przebudzenia jest uczciwe przyznanie się, że to ci się nie podoba. Nie chcesz być szczęśliwy. Chcesz przeprowadzić mały test? No to spróbujmy. Zajmie ci to dokładnie minutę. Możesz zamknąć oczy lub pozostawić je otwarte. To nie ma znaczenia. Pomyśl o kimś, kogo bardzo kochasz, z kim jesteś bardzo blisko, o kimś, kto jest ci bardzo drogi i powiedz do niego w myślach: "Bardziej pragnę być szczęśliwy, niż mieć ciebie". Zobacz, co się dzieje. "Wolę być szczęśliwy, niż mieć ciebie. Gdybym miał możliwość wyboru, bez wahania wybrałbym szczęście". Ilu z was podczas wypowiadania tych słów czuło się egoistami? Sądzę, że wielu. Widzicie, co z nami zrobiono? Zobaczcie, jak w was wdrukowano myślenie: "Jak mogę być takim egoistą". Ale spójrzcie, kto tu jest egoistą. Wyobraź sobie osobę, która mówi do ciebie: "Jak możesz być takim egoistą, że wybierasz szczęście zamiast mnie?" Czy nie miałbyś ochoty wówczas jej odpowiedzieć: "Wybacz, ale jak możesz być takim egoistą, żeby wymagać ode mnie, bym wyżej cenił ciebie od szczęścia?"

Pewna kobieta opowiadała mi, że kiedy była dzieckiem, jej kuzyn-jezuita głosił rekolekcje w kościele jezuitów w Milwaukee. Każdą konferencję rozpoczynał słowami:

- "Spełnieniem miłości jest poświecenie, jej miarą brak egoizmu". Wspaniałe stwierdzenie.

Zapytałem ją: - Czy chciałabyś, abym cię kochał kosztem mego szczęścia?

- Tak - odparła.

Jakież to urzekające! Czyż to nie cudowne? Kochałaby mnie kosztem swego szczęścia, a ja kochałbym ją kosztem mego szczęścia. I tak mielibyśmy w konsekwencji dwie nieszczęśliwe istoty. Ale to nieważne, niech żyje miłość.

Oooo, mądre, zastanawiające, dające do myślenia.......... co to właściwie za książka jest??

'Przebudzenie' Anthony De Mello. Kontrowersyjny ksiadz bardzo. Ale ksiazka o duchowosci praktycznej, ze tak powiem

Harsharani masz rację że w związku trzeba się docierać a nie wychowywać. Choć powiem z doświadczenia że granica między wychowywaniem a docieraniem jest bardzo cienka.
A oszukiwania i zdrad w związku nie można akceptować bo to już nie jest związek tylko nieporozumienie.
Książki nie czytałam ale przy najbliższej okazji poszukam w bibliotece

fajna jest, dowcipna

Doskonale wyraził to Mark Twain, kiedy pisał: "Było tak zimno, że gdyby termometr był o cal dłuższy, zamarzlibyśmy na śmierć".

Zamarzamy na śmierć z powodu słów. To nie zimno ma znaczenie, ale termometr. To nie rzeczywistość ma znaczenie, ale to co ty sam sobie na jej temat mówisz. Słyszałem świetną anegdotkę o pewnym fińskim farmerze. Kiedy przesuwano granicę rosyjsko-fińską farmer ten musiał podjąć decyzję, czy chce mieszkać w Rosji czy w Finlandii. Po dłuższym namyśle powiedział, że chce mieszkać w Finlandii, nie chciał jednak urazić rosyjskich urzędników. Przyszli oni do niego z pytaniem, dlaczego zdecydował się na pobyt w Finlandii. Farmer odpowiedział:

- Zawsze chciałem mieszkać na ziemi rosyjskiej, ale w moim wieku nie zdołałbym przeżyć następnej srogiej rosyjskiej zimy.

Rosja i Finlandia są jedynie słowami lub pojęciami, ale nie w oczach tych ludzi, nie w oczach zwariowanych istot ludzkich. Prawie nigdy nie patrzymy na rzeczywistość. Pewien guru usiłował wyjaśnić jakiemuś audytorium, że ludzie silniej niż na rzeczywistość reagują na słowa. Żyją wręcz słowami, żywią się nimi. Jakiś mężczyzna wstał i zaprotestował:

- Nie zgadzam się z tym, że słowa wywierają na nas aż taki wielki wpływ. Na co guru odparł:

- Siadaj, skurwysynie! Zsiniały ze złości mężczyzna wykrzyknął:

- I to pan nazywa siebie osobą oświecona, guru, mistrzem, powinien pan się wstydzić! Na co guru odparł:

- Proszę mi wybaczyć, sir. Poniosło mnie. Naprawdę, Proszę o wybaczenie. To nie było zamierzone. Przepraszam.

Mężczyzna w końcu się uspokoił. Wówczas guru powiedział:

- Wystarczyły dwa słowa, aby wywołać w panu burzę i kilka słów, by pana uspokoić. Prawda?

Słowa, słowa, słowa - czyż nie są one prawdziwymi więzieniami, jeśli nie używa się ich we właściwy sposób?