Złap oddech.
Umiejętność rytmicznego oddychania w trakcie pływania jest warunkiem postępów w doskonaleniu techniki. Specyfika oddechu pływackiego polega na tym, że wdech jest zdecydowanie krótszy niż np. w trakcie biegania, a powietrze nabieramy ustami. kolejną fazą jest krótki bezdech, a następnie jednoczesny wydech powietrza pod wodą nosem i ustami. Aby zdążyć zrobić kolejny wdech, musisz dokładnie opróżnić płuca w trakcie wydechu. Kiedy wynurzysz głowę, wystarczy że otworzysz usta, a powietrze - na skutek różnicy ciśnień - bardzo szybko wypełni płuca. Czas przeznaczony na wdech jest uzależniony od czasu trwania tzw. fazy przygotowawczej do ruchu napędowego rąk. Dlatego, jeżeli masz kłopoty z rytmicznym oddechem, nie śpiesz się. Dostosuj tempo ruchów do swoich możliwości oddechowych.
Kolejnym ważnym elementem techniki pływackiej jest sposób poruszania rękoma i nogami. powierzchnia kończyn, którą zagarniamy lub odpychamy się od wody, jest niewspółmiernie mniejsza od reszty naszego ciała. Dlatego, aby przesunąć się do przodu, ruchy napędowe muszą być wykonywane maksymalnie energicznie. Nie głaskaj wody, staraj się wykorzystywać całą powierzchnię kończyn. Efektywność ruchów napędowych rąk, niezależnie od stylu, którym płyniesz, sprzyja wysokie ustawienie łokcia względem dłoni. Zgięcie ręki w łokciu i jak najdłuższe utrzymanie takiego ułożenia w trakcie ruchu ręką w wodzie powoduje, że tor, po jakim porusza się dłoń, jest znacznie dłuższy niż w przypadku wyprostowanej ręki. Ugięta w łokciu ręka kreśli pod wodą kształt litery S (z wyjątkiem pływanie żabką) i pokonuje ok. 2,5 m, gdy wyprostowana zaledwie 30 cm. Trenując, zwracaj uwagę, by ruch napędowy rozpoczynać i kończyć wyprostowana ręką. Skoncentruj się na tym, aby nie skracać ruchu rak pod wodą. Praca nóg sprzyja stabilizacji ciała pływaka i co najważniejsze unosi dolną część ciała, zmniejszając niekorzystne zanurzenie. poprawne ruchy nóg mają również swój udział w napędzie, pod warunkiem, że są maksymalnie energiczne.
Zakładki