Wątek: TAKIJA z 116 chcę mieć 64

czesc Takija
masz rację, ze najtrudniej jest zmienic siebie
bo fakt, ze wszystko zalezy od Ciebie jest najwspanialszą i najtrudniejszą rzeczą.... że nikt tego za Ciebie nie zrobi...
Błędy błędami, wpadki wpadkami, ale nie martw się nimi tylko idz do przodu. To tak jak Twoja Ania. Nie od razu nauczyła się chodzić albo poprawnie mówić, a przecież mimo mnóstwa potknięć i błędów nauczyła się Tak samo powinno byc z Tobą. Nie przestaniesz z dnia na dzień tęsknić do starych nawyków, ale jak będzie ich mniej od dziś do końca życia, to będzie coraz lepiej!
Dzieci mają więcej samozaparcia do rozwoju! więc nie zrażają się porażkami i idą dalej. Z ich rodzicami musi być tak samo! I nie prawda, ze jak zaliczysz, nawet kilkudniową wpadkę dietową, to zaczynasz od początku! Ty nadal idziesz do przodu tylko musisz się podnieść po potknięciu malutkim!

Ten spacer, to był dobry pomysł... chwila dla Ciebie to bardzo wazny element dnia...

Czy całe życie trzeba uczyć się żyć????

podobne pytanie zadałam sobie ostatnio...no cóż myślimy bardzo podobnie...trzeba i tyle...buziaczki i dzięki za takie mądre myśli

Takijko, jednak wyniki Twojej rozmowy z sama soba sa pozytywne, niezaleznie od ogolnego wydzwieku. Nie jest latwo zyc, wspolgrac z innymi ludzmi. Ale dobrze jest cos pozytywnego w sobie znalezc aby zycie bylo piekniejsze, latwiejsze. Bo swiat sie nie zmieni na lepsze ale my mozemy. Na szczescie!

Takija, mi się wydaje, że sama świadomość, że człowiek wreszcie zaczął ze sobą coś robić i jest na dobrej drodze, podnosi poziom optymizmu, humoru i ułatwia życie z ludźmi

Zamieszczone przez buttermilk

wyniki Twojej rozmowy z sama soba sa pozytywne

zgadzam się z tym całkowicie...myślę że sama świadomość tego że się uczymy jest pozytywna...bo wiemy więcej o sobie i o świecie a przede wszystkim o sobie

Zaczyna wyglądać na to , że trochę się ogarnełam z pracą ( przed terminem) co prawda jeszcze parę rzeczy do zrobienia jest ale to juz wszystko normalne nie nadprogramowe, dziś intensywny dzień do samego wieczora poza domem, najgorsze że zapomniałam wziąć śniadanie do pracy.... - no i mam przymusową głodówkę - rano zaspałam i kierowca jak zadzwonił ze czeka przed domem to ja dopiero z wyrka wstawałam... musiał na mnie czekać. no i o śniadaniu całkiem zapomniałam... żeby tylko nie skończyło się to obrzarstwem... Mam gar zupy jarzynowej nagotowany w domu jak przyjadę to bedę chciała tą zupą sie zasycić .... moze się uda...dobrze ze nie mogę wychodzić by coś sobie kupić ( no może jak bym się uparła to mogłabym - musiałabym do szefa iść i prosić a tego nie lubię - przeciez nic się nie stanie jak trochę pogłoduję)

Ty jestem: TAKIJA z 116 chcę mieć 64
36 lat – 164 cm wzrostu
Start 03.07.2006 – 116 kg – BMI 43,13 – otyłość
Planowana meta 03.09.2007 – 64 kg
Ostatnie ważenie: 18.09.2006 – 107 kg – BMI 39,78
POWOLI, POWOLI NAWET SŁOŃ DOJDZIE NA METĘ

wpadłam pozdrowic goraco
ja tez dzis pozwoliłam sobie wstac pózno mam dwa dni wolnegojutro ju do pracki a w sobote wyjazd na integracje,wiec bedzie diatka zapomniana
odbywa sie raz w roku jak wszyscy mozemy sie spotkac i poznac
bedzie pijanstwo obzarstwo
trwa to 3 dni wiec potem beda wyrzuty sumienia
ale jak ktos był na takiej imprezie to wie
pozdrawiam

Takija, to trzymam kciuki, abyś wytrzymała do tej zupki jarzynowej... i żebyś na niej skończyła

ja tam myślę, że warto by było jednak po to śniadanko wyskoczyć, takie numery u mnie kończą się połową lodówki wieczorem...
...ja też mam dziś jarzynówkę...i nastrój na czekoladę
ale może się bez tej ostatniej obiejdzie

w ogóle to dostałam ochoty na pszenną bułkę z masłem i dżemem truskawkowym...do tego kakao...chyba jestem w takim dołku ze chcę sobie go rekompensować tym co jadają dzieci, gdy czują się bezpieczne...hehehe...psycholog prawie ze mnie nie

No niestety wczorajszy dzień zakończył się obżarstwem Postanowiłam jednak walczyć dalej.... NIE DAM SIĘ GRUBASCE.... musze znaleźć motywację do dalszej walki. Tak trudno jest wykorzystywać nabytą wiedzę, z dnia na dzień wiem na temat tego jak człowiek powinien się odżywiać coraz więcej, a mimo to popełniam błędy...Najgorsze jest to że mąż się buntuje przeciw dietetycznym potrawom, jak zrobiłam zapiekaną cukinie to nawet jej nie spróbował tylko stwierdził „ Jak nie masz nic innego to zrób mi jajecznicę” i tak wygląda w większości przypadków – on po prostu nie chce tego jeść – a ja znów jestem za bardzo leniwa by gotować osobno dla niego i Ani, a osobno dla siebie....- wiem ze to żadne wytłumaczenie ale próbuję po prostu winę za to że nie chudnę na kogoś zwalić. Dziś już pamiętałam by śniadanie do pracy wziąć, tak to jest udogodnienia nas rozleniwiają, dziś musiałam tramwajem do pracy jechać co wiązało się automatycznie z wcześniejszym wstaniem, dlatego bez problemu pamiętałam by sobie naszykować śniadanie. Zaczyna mnie odrzucać od jabłek, pomidorów, ogórków, już tak mi się przejadły, że jak mam je jeść to normalnie robi mi się niedobrze...za to chodzi za mną ser...... ciekawe czy dojdzie...., a za oscypki to byłabym w stanie zabić....Tyle że w okolicy nigdzie nie widziałam by ktoś sprzedawał.....Dziś będę pod estakadą w Chorzowie po pracy – tam niekiedy sprzedają może uda mi się kupić... bo u mnie i reszta rodziny tez je uwielbia. Śniadanie dzisiejsze – sałatka z pomidora i jajka na twardo, na obiad jarzynowa, na kolację ??? jeszcze nie wiem. Tak to jest tysiące pomysłów na raz, tysiące myśli, a zero realizacji...



Ty jestem: TAKIJA z 116 chcę mieć 64
36 lat – 164 cm wzrostu
Start 03.07.2006 – 116 kg – BMI 43,13 – otyłość
Planowana meta 03.09.2007 – 64 kg
Ostatnie ważenie: 18.09.2006 – 107 kg – BMI 39,78
POWOLI, POWOLI NAWET SŁOŃ DOJDZIE NA METĘ