Wątek: Ostatnie stadium otyłości - otyłość śmiertelna!!!

Cześć Dorisku!

Cieszę się, że też postanowiłaś tu wrócić. Mogę dwoma łapkami podpisać się pod tym co piszesz o uzależnieniu. Właśnie zdałam sobie sprawę, że ja również nie pamiętam kiedy byłam głodna. Tak naprawdę głodna .....

Jestem ciekawa jak wizyta w poradni. Ja również dochodzę do wniosku, że bez pomocy jakiegoś specjalisty będzie mi cięzko zrzucić ten balast. Zauważyłam, że w tej chwili zaczyna mi przeszkadzć mój wygląd. Do tej pory ważyłam wiele , ale jakoś wydawało mi się ,że ciało wyglądało nie najgorzej - było jakieś bardziej "zbite". W tej chwili zaczynam nie akceptować swojego wyglądu i powoduje to różne inne perturbacje

Pozdrawiam Cię gorąco!

Acha! Gratulacje z okazji 100 stronki!!!!

Mam pytanie, na którym wątku mam teraz pisać ?

Dorisku, przesyłam szybko pozdrowienia bi idę ćwiczyc. Gratuluję decyzji i jestem ciekawa jak ie masz wrażenia z wizyty?

Doris pozdrawiam serdecznie i bardzo sie cieszę,ze do nas wróciłaś

Rozumiem jak jest Ci cieżko,dlatego uważam,ze pomysł wizyty w poradni był bardzo dobry.Czekam na relacje z wizyty i mocno trzymam za Ciebie kciuki

Witam serdecznie wszystkich którzy pragną zmiany w swoim wyglądzie , wadze i na duszy!!!!!!!!!!!!![/size]
Dziękuję za wsparcie.
Tak jak pisałam, czułam się bezsilna ze swoim obżarstwem i nie wiedziałam jak przestać.
Głowa chce, ciało robi swoje. Byłam jak w amoku.
Jestem szczęśliwa bo przeżyłam od niepamiętnch czasów pierwszą noc bez żarcia.
Byłam wczoraj w Poradni Terapii Uzależnień. Jestem bardzo zadowolona. Mowię tu o swoich emocjach. Nikt nie robił ze mną żanego wywiadu lekarskiego, nie zakładał karty pacjenta i co było dla mnie wielkim zaskoczeniem nie było też żadnego psychiatry czy psychologa. Spotkałam ludzi którzy mają ten sam problem co ja i chcą sobie pomóc bo nie radzą sobie z napadami żarcia.
Co mówią moje emocje?
Czuję wewnętrzne uspokojenie
powrócił optymizm
jest szansa na lżejsze życie tj poniżej setki.
Lunko dziękuję i rowniez życzę wewnetrznego pokoju
Toshi dziekuję i również wprowadzam więcej ruchu. Jesteś dobrym duszkiem bo dajesz dobry przykład, który jest bardzo motywujący. Wczoraj skończyła mi się karta na MPK i będę chodzić pieszo tj 2 godz w jedną stronę
Balbinko było mi tak ciężko że zamknęłam się ze swoimi problemami i jadłam coraz wiecej, a skutki widać na suwaku.Pokazał sie promyk nadzieji, takie światełko w tunelu. Jestem żarłokiem i chcę to zmienić. Zrozumiałam że droga jest jedna - podjąć abstynencję. Pierwsza noc za mną, bo w nocy i wieczorami najwięcej jadłam.
Zapraszam na spotkania do Krakowa
Samorodku tak masz rację, przyzwyczajenia to druga natura człowieka
zabrnęłam do moich 131 kg i to juz było moje dno
wypływam!!!!
dziękuję za pomoc
flex007 uwielbiam truskawki i ciebie też
Podstolinko bardzo chciałam tu byc na forum ale jak już naobiecywałam sobie zmian i nic z tego nie wychodziło to nawet nie chciałam czytać i pisać na forum. Z kamieniem bezsilności szłam na dno i poczulam je mocno stopami.
Teraz będzie już tylko lepiej. Wiem że będzie trudno ale z wami dam radę więc proszę o wielkie wsparcie bo mam wielką a właściwie olbrzymia nadwagę.
Pantanalu dziękuję za wiosnę na Plantach. Życzę młlego odpoczynku na emeryturze i proszę o więcej zdjęć. Są one dla mnie wielką radością i robi mi się tak cieplutko na duszy.
Katson dziękuję za pamięć i wsparcie jak mnie tu nie było. Przesyłam moc buziaków. Zaczynam nowe życie.

Kończę bo dzisiaj do pracy idę pieszo a mam na 7:30 więc już wychodzę. Pa pa

WITAJ KOCHANIE DOBRZE,ZE ZNOWU JESTES

Witaj Dorisku!
Rzeczywiście powiało optymizmem od Twojej wypowiedzi.Cuuudnie!!!!!
Wiesz najczęściej przyczyną podjadania są te cholerne stresy.Kto ich nie ma?
Już też nauczyłam się z tego Forum, że nie zajadać ich.Zmartwienia, które
na nas czyhają itd nie mogą za chinyludowe decydować o tym, czy i kiedy
mam jeść.
Dorisku-jednak uważam, że trasa za długa.Bez przygotowania kondycyjnego
/maleńkie, rozciągające rankiem... / nie będziesz mogła się ruszyć
a nawet narobisz sobie problemów.Bądź rozważna.
Nie daj się porwać słomianemu zapałowi.
Buziaczki zasyłam, trzymaj się dzielnie i nie wątpię, że TAK BĘDZIE.

Doris. Przejrzałam Twój wątek i chwilami czułam się tak jakbym czytała własne myśli. Jestem na forum nowa, ale doskonale znam emocje, które Ci towarzyszą. Te wahania nastroju, zajadanie problemów, podjadanie nocą. Rozumiem Cię doskonale i życzę i Tobie i sobie powodzenia w gubieniu i odrzucaniu na zawsze naszych wcale niesłodkich kilogramów. Pozdrawiam serdecznie.

Dorisku jakze sie ciesze ,ze postanowilas cos z tym wszystkim zrobic. Teraz tylko zeby nie zabraklo checi do dalszego dietkowania. Jestem z Toba i bede Cie wspierac . Czy to bylo tylko jedno takie spotkanie ,czy jest tego jakis cykl Dobrze ze natrafilas na cos takiego . Bowiem nie zawsze czlowiek moze sobie sam poradzic ze swoimi problemami .
Nie daj sie zakusom i trwaj w postanowieniach .Pozdrawiam goraco . I jeszcze jedno -Samorodek ma racje nie przesadzaj na sile z tymi pieszymi eskapadami ,oby to po jakims czasie nie zniechecilo Cie do dalszych poczynan . Dosyc juz tych zniechecen .Przekazuj nam tu raporciki z codziennych czynnosci . Wiem z doswiadczenia ,ze cos takiego czlowieka mobilizuje do dalszych postanowien .