Wątek: Koniec przyjaźni z nadwagą !

oj mirielko, mądre książki czytasz

do mnie najbardziej trafił ten domek z kart...bo w sumie jego zbudowanie zależy od ciebie ale i od warunków otoczenia...jak zawieje to ty nie pomożesz...ale w końcu się udaje...trzeba być cierpliwym....

dziś dietkujemy, buziaczki

Idea domka .. domku .. CHATY z kart jest moja własna - Dziękuję Korni
Nie wszystko co tu wypisuję w pamiętniku to tylko cytaty

Mirlielka strasznie duzo madrosci na twoim wateczku swietnie sie to czyta i mozna sie czegos nauczyc
Pozdrawiam

Rzeczywiście - bardzo mądra z Ciebie kobietka! Wspaniale czyta sie Twój pamiętniczek. Każdy może zastanowić się dodatkowo nad sobą. Przesyłam gorące promyczki słoneczka!

Dobra dobra! Chwalicie i dziekuję za to Ale mam pytanie: co z tego Wam się podoba, co zastosujecie dla siebie?

Mnie ta lekcja nauczyła właśnie jednego: taka jestem JA a takie moje ciało. Współpracowałam z nim kiepsko przez lata skoro tak jest zapuszczone. Dlatego mam problemy. Ale JA jako JA jestem ok. Znam swoją wartość a nad ciałkiem popracuję. Nie będę się na siebie wydzierać i sobie wymyślać od tłuściochów. Jeśli chcę coś od kogoś - to z nim rozmawiam i ustalam kompromis. Jak nawrzeszczę - będzie bunt, złośliwości poza plecami czy tp. Nie chcę tak. Zawsze trzeba umieć się dogadać. Nawet z własnym wiecznie głodnym brzuszkiem

.. Chociaż mnie dziś poszło nie najlepiej ..
Coś się ogólnie ze mną dzieje dziwnego. Jestem rozdrażniona, zapominalska, rozkojarzona. Po perypetiach z jazdą po wagę dziś znowu miałam komunikacyjny kociokwik - pomyliłam autobus, przegapiłam przystanek, spóźniłam się na spotkanie, wsiadłam potem do tramwaju i nie wiedziałam do jakiego, wysiadłam za wcześnie i dopiero w metrze oprzytomniałam na tyle, że wysiadłam gdzie trzeba. Po czym w banku przekręciłam własny numer dowodu osobistego na czeku ..
We wtorek mam lekarza ..

Zamieszczone przez Mirielka

Nie będę się na siebie wydzierać i sobie wymyślać od tłuściochów.

...hehe to chyba do mnie
wyjaśnienie napisałam u siebie...myślę że się z nim zgodzisz...bo właśnie dlatego że znam swoją wartość wiem że jestem silna i sobie poradzę z tym tłuszczykiem...broń boże nie tracę szacunku do samej siebie, wręcz przeciwnie walczę jak lwica...i to nie z własnym ciałem czy duchem...ale demonami które je ogarnęły

Mirielko, to spadek cukru we krwi. Mniej wiecej od sierpnia do grudnia ubieglego roku popelnilam w pracy tyle bledow ile wczesniej przez 4 lata. Idiotycznych bledow, o ktore bym sie wczesniej nie posadzala. Ale to cialo jest podle. Najpierw narzeka, ze go za duzo, jak probujesz je zredukowac nagle stwierdza, ze jest do Ciebie mocno przywiazane. A jakich wyrafinowanych sposobow uzywa Wprawia Cie w stan irytacji, we snie przypomina o istnieniu potraw, o ktorych najbardziej staralas sie zapomniec, zaostrza Ci zmysly dzieki czemu nie tylko czujesz pieczonego kurczaka, ale go wrecz slyszysz, sprawia, ze jestes rozkojarzona. To takie gierki podjazdowe, ktore Cie maja wybic z rytmu, zebys sie poczula slaba i niepewna i skruszona ulegla fizjologii. Sprytne, ale nie dla kogos, kto to wie "jak dziala jamniczek", czyli dla Ciebie Mrielko.

deveoree: gdzie mogę cię znaleźć...nie masz linka a chętnie bym poczytała o twoich zmaganiach, bo jestem pod wrażeniem tych 52kg

Korni - link do Devoree jest i w moim i w Hybris podpisie

hehe, dzięki, tak pomyślałam, ale nie zerkłam...już tam idę poczytać...
zresztą świetny "marketing" robicie