Wątek: Ciało wyrzeźbione, tłuszcz wypalony-cel osiągnięty! Utrzymać!

Kasiu, w taką pogodę, buty bez pięty? Ja w pełnych sportowych butkach pomykam! Bluzka z długim rękawem i cały czas się zastanawiam czy sweterka nie założyć!
Miłego i szybko mijającego dnia życzę!

Ano właśnie Zosiu, i dlatego mi zimno

Takie mam przemyślenia i podzielę się nimi z Wami:
ja już niestety nie mam aż tak młodej skóry jak Wy jestem kobita 37-letnia, wiele diet odchudzających już przeżyłam, tyłam, chudłam tyłam, chudłam.....
Chodzi mi głównie o skórę na brzuchu, oczywiście nie wisi mi ona czy coś w tym stylu, ale na pewno nie jest tak jędrna, jak Wasza
To naturalna kolej rzeczy, ale czy ja w ogóle powinnam wymieniać poglądy z osóbkami np. 18-letnimi??? które dziećmi moimi mogłyby być prawie że a ja tu jakieś porównania robię.....

Ech, jakoś dzisiaj taki mam melancholijny nastrój....

Przecież żebym nie wiem, co robiła to nie oszukujmy się, moje ciało nie będzie wyglądać, jak u 18-latki

Kasiu, jak u 18latki z pewnością wyglądać nie będzie. I potraktuj to jako zaletę! 18latka za zwyczaj ma bezsensowne zastrzeżenia do siebie i martwi się byle czym. I np. nie umiałaby, jak ty, docenić swoich nóg!
Odnośnie brzuca to może porób sobie poza rowerkiem trcohę brzuszków? Jak u niemowlaka skóry mieć nie będziesz ale z pewnością ta twoja jest nadal bardzo ładna!

Zosiu, dziękuję
Już mi lepiej

To chyba wpływ pogody, za oknem zrobiło się ciemno, ciężkie chmury zawisły na niebie, a ja z gołymi nogami w odkrytych butach
To się nazywa odpowiednie dopasowanie ubioru do warunków pogodowych!

Kasieńko. 18-stką nie jestem i od zawsze mam wrażliwą skóre - widać na niej każdą zmianę. Dwie ciąże, kilka diet a później nabieranie kg - to wszystko widać jak cholera ( założę się, że wygląda w gorzej niż twoja) ale nie ma co się melancholijnie nastawiać
Jesteśmy super babki, które maja świadomość swojego ciała i wiedzą, co mają najlepsze I tylko trzeba sie z tego cieszyć Ja jako 18 wyglądałam o niebo lepiej niż teraz (odkrycie, nie ma co ) a i tak chowałam się w swetrzyskach wielkich i portkach A teraz tu się odsłoni, tam przysłoni, spódniczka, dekoldzik i jest bardzo kobieco

A Ty się teraz bez miniówy nie pokazuj

Kasia, a Ty co Nie zapominaj, że w papcie i paki wskakujemy razem Pewnie, że mamy już inne brzuszki i figurki niż dwudziestki ale... hmm... też są niezłe i apetyczne

Agusiu, Dorciu i Wam też dziękuję - jak to dobrze, że JESTEŚCIE!!!

Aga, wiesz, że coś w tym jest, bo jak młodsza byłam, to też się chowałam w długich kiecach, wielkich bluzach a teraz? Nie! Teraz właśnie zakładam bardziej obcisłe ciuszki, to się chyba nazywa świadoma kobiecość

------------------------------------------------------------------------------------------------------
Przeglądam właśnie wrześniową "Super Linię", jest w niej artykuł "Co, ile i kiedy jeść" i tak to wiecie, ale dla przypomnienia napiszę

"Ze śniadania czerpiemy energię na cały dzień. Może być ono obfite, najlepiej gdy stanowi połączenie produktów białkowych i węglowodanów, z zawartością witamin oraz minerałów.
Na śniadanie płatki z mlekiem, ciemny chleb z serem lub wędliną i owoc, do pracy warto wziąć kanapkę.
Gdy długo pracujemy, można dodatkowo zjeść chudy twarożek, sałatkę w bufecie, wypić jogurt, maślankę albo kefir, aby po powrocie do domu dotrwać do obiadu, którego integralną część powinny stanowić warzywa gotowane, w postaci surówek, zajmujące połowę talerza.
Kolację zjadamy nie później niż 3-4 godziny przed snem bez produktów ciężkostrawnych - tłustych, smażonych, bardzo słodkich, aby nie zalegały w żołądku".

I coś o makaronie:
"Jedzenie makaronu, zwłaszcza z ciemnej mąki, z sosem warzywnym, z pewnością wyjdzie na zdrowie i nie przysporzy kilogramów.
Makaron ugotowany 'al dente' jest wolniej wchłaniany, wtedy nie dochodzi do gwałtownych skoków glukozy we krwi, prowadzących do zaburzeń gospodarki węglowodanowej w organizmie i wystąpienia objawów cukrzycy".

Żadne to nowości, ale może zajrzy do mnie ktoś, kto tego nie wie i się dowie

Moze i wiemy, ale nie zawsze pamiętamy A co do ciałka, ja na przykład od kiedy zaczęłam rosnąć w górę czyt. chudłam, zaczęły mi się pojawiać rozstępy. Każdy mi późneij mówił, ze pewnie dlatego, z eprzytyłam, dopiero potem badania wykazały, z e rozstępy to przez burzż hormonów. Zmagam się z tym problemem, jak i cellulitis. Ot, takie babskie sprawy. A w ciąży nie byłam.

Eyko, no tak, skóra nie nadążała za Twoim rośnięciem
Niestety cellulit to także przypadłość szczupłych kobiet, nie tylko tych przy tuszy, rozstępy trudniejsze są do zlikwidowania niż cellulit
Ja też mam odrobinkę rozstępów, ale nie dużo na szczęście i nie są widoczne, mam je w samym dole brzucha, to poostałość po rozciągniętej w czasie ciąży skórze

Ale co tam, ważne żebyśmy zdrowe były!!!