Wątek: Dokończyć dzieło do ......., mmm..(malutki fotoalbumik s.86)

Mam nadzieję, że teraz się rozhuśta. Chyba, że dopadnie mnie @ co niestety mi grozi. .

E tam. Tyle zrzuciłaś, wiesz co Ci grozi jeśli się rozleniwisz. Na pewno będzie super. Ja tam byłabym optymistką.

Agula,ja Ci kochana gratuluję tych 30 kilosków.Jesteś WIELKA!!!!Nie bierz tego dosłownie, wielka bo tego dokonałaś!!!.Ale muszę o tej pizzy napisać.Znów okazało się że jesteś WIELKA bo nie skosztowałaś ani kawałeczka.Oświadczam zatem,że gestapo nie ma na Ciebie haka .
Pozdrawiam

Agulko droga - przede wszystkim moje najszczersze gratulacje: 30 kg brzmi pięknie i dumnie. I oby tak dalej - kolejne 30 do tyłu

Cieszę się, że trwasz i że trwasz tak dzielnie. Dieta Cambridge jest rzeczywiście cudna, daje szybkie efekty, piękne spadki etc, ale przy okazji jest potwornie męcząca. Więc doskonale Cię rozumiem, że chcesz zrobić tymczasowe zawieszenie broni i wiesz... gdybym była mądrzejsza o moje aktualne doświadczenia, pewnie zrobiłabym to samo. Mam wrazenie, że po prostu człowiek dochodzi do takiego momentu, kiedy orgaznim już po prostu odrzuca żarcie saszetkowe i wtedy koniec, nie pójdzie dalej - zresztą to też widać po wolniejszym spadku wagi. Masz rację, pod tym względem Cambridge rozpuszcza niesamowicie. Ah, gdzie te czasy, kiedy codziennie waga pokazywała przynajmniej 20 dkg mniej, a i na te 20 dkg zdarzało mi się krzywić.. teraz wspominam z rozrzewnieniem Poza tym wiesz? Nie żebym Cię pocieszała, ale przerwa w Cambridge i takie powolne chudnięcie ma zbawienny wpływ na skórę. Moja tuż po ścisłej była w kondycji mocno dyskusyjnej, teraz widzę znaczą poprawę. To chyba taka nagroda pocieszenia - chudniesz powolutku, ale wygladasz coraz lepiej Coś w tym jest.

Aguś, z wypiekami na twarzy przeczytałam Twoją relację o pieczeniu pizzy i powiem Ci szczerze, że jestem pod wielkim wrażeniem, a przy okazji - bardzo z Ciebie dumna. Ale masz rację, człowiek uzależniony kiedykolwiek od czegokolwiek - nie może ufac sobie w 100% Twoją konfrontację z pizzą ja zaliczyłabym do doświadczeń ekstremalnych, ale przede mna tez stanął dziś mały, osobisty kusicielek. Wysyłając Piotrka na zakupy, kazałam mu kupić dla mnie muesli (mikroelementy coby nie wyłysieć). Jemu natomiast się coś porąbało, wrócił z płatkami Fitness z jogurtem. Otworzyłam, spróbowałam... dobre. Przegryzłam parę w ramach drugiego śniadania. Potem siegnęłam jeszcze po garsteczkę.. Też smakowały. Ale kiedy po raz trzeci mój wzrok powędrował w ich kierunku - wstałam i schowałam je do szafki, mówiąc sobie głosno i wyraźnie: NA JUTRO NA ŚNIADANIE I NIE WCZEŚNIEJ. Niestety, pokusy trafiają się każdemu w najmniej przewidywalnych momentach, a sukces zależy od tego, jak bardzo będziemy zmotywowane, żeby z nimi walczyć... Ale o Twoją motywację jak widac moge byc spokojna... Aguś, życze Ci, zeby kolejne kilogramy poszły sobie od Ciebie równie żwawym, marszowym krokiem, jak te pierwsze

ściskam Cię mocno!

No to ładnie, po pełnych 2 tygodniach ścisłej 3,3kg. Można stwierdzić, że nie warte aż takiej męczarni na diecie ścisłej. Hybris masz rację, organizm sam wie, kiedy trzeba przestać. Od poniedziałku zaczynam powolne wychodzenie ze ścisłej. I... na warzywa i owoce, aż do późnej jesieni. Pozdrawiam cieplutko.

Agula, będę adwokatem diabła, ale czy to nie zatrzymanie wody, inne czynniki? Może ruszyłoby z kopyta w ostatnim tygodniu, jak u mnie w 1szym i teraz, w 2gim cyklu? Rozmyślam tylko głośno, ale oczywiście rób, jak uważasz. Najważniejsze żeby działać zgodnie z tym, co nam rozum mówi - i nasze ciało.
Trzymaj się cieplutko.
(za to u mnie nadal dziwny stan się utrzymuje - ketony w ilościach śladowych, kiś czort, ale ważne, że chudnę)

Fijording słońce, jakoś trochę pogubiłam się na tej ścisłej. To, że znoszę ją zupełnie inaczej niż poprzednie to nie ulega wątpliwości. Ostatnie dni, co prawda nie były aż tak koszmarne, w sumie, gdybym się spięła, możliwe, że przeszłabym ten ostatni tydzień w całości. Może rzeczywiście coś w końcu by zaskoczyło. Przecież to tylko 7 dni. Zobaczymy... Będę na tej ścisłej dc z dnia na dzień, bez stresu. Zawsze spokojnie mogę wskoczyć na mieszaną. Miotam się z tą dietą, jak nigdy. Jasny gwint...tu potrzeba zdecydowania, a ja z kąta w kąt, bez sensu. Pójdę na żywioł, zobaczę po prostu co będzie przynosił kolejny dzień. Byleby dietetyczny był. Jeśli już stanowczo wypadnę ze ścisłej podietuję sobie racjonalnie na diecie niskokalorycznej i niskowęglowodanowej. Na razie, pa.

Agula, a ja nie będę niczyim adwokatem, tylko Ci powiem, jaka mam teorię. Oczywiście teoria jest domorosła, ale w moim wypadku się sprawdziła i obawiam się, że Ciebie dotyczy także. Otóż mam wrażenie, że przy powtarzaniu ścisłych z krótkimi przerwami między nimi, pojawia się coś takiego, jak kryzys trzeciego cyklu. Z jednej strony wcześniej schudłaś już dużo, jesteś w euforii, chcesz więcej, więcej i więcej - z drugiej ciało sie bintuje, metebolizm mówi: dość! Efekt? Psychika siada, bo właściwie jest się na tej ścisłej, ale męczy się człowiek jak potępieniec i tylk odlicza dni do końca. Sama to miałam, pamiętam i te irytacje, nadzieję, że się to wszystko wreszcie skończy i bezsilność, kiedy waga wcale nie pokazywała tego, co chciałam.
Dlatego Aga - jeśli w tej chwili DC tak Cię męczy - odpuść. Nie dietę, ale daj już sobie spokój z saszetkami. Schudniesz i tak, może troszkę wolniej, ale nie aż takim kosztem. Rozumiem, że każda z nas ma (miała) ambicje, żeby skończyć to, co zaczęła, dojechać do konca, mieć satysfakcję dobrze wykonanej roboty. Ale jeśli dieta przestaje przynosić efekty, to męczenie się tylko dla poczucia dobrze spełnionego obowiązku uważam za pomylenie pojęć. Bo w momencie kiedy wysiłek wielokrotnie przekracza efekty, to robi się sztuka dla sztuki. Osiągnęłaś juz bardzo dużo, osiągniesz jeszcze więcej i tego jestem pewna. I z tymi ostatnimi 7. dniami ścisłej i bez nich

ściskam mocno!

Dzięki... Nie będę się zbytnio napinać bo w końcu pęknę. Tak jak pisałam jeśli poczuję, że już zaczynam nadwyrężać swój organizm, wychodzę z dc. Zawsze mogę przecież wydłużyć sobie czas mieszanej przed 1000 z 2 do 3 tygodni. Już to mi pomoże utrzymać równowagę. Buźki i ciągle tęskno mi za wizytą w stolicy, ale w pracy mam teraz taki przegon roboty, że buuuu nie mam mowy na urwanie. Może za 2-3 tygodnie .

No to poniedziałek i wtorek już za mną, przedietowany na ścisłej... Wczoraj oczywiście odwiedziła mnie @ a waga siup do góry o prawie 60 deko , nienawidzę tego. Brzuszek napompował się jak balon , tego też nienawidzę. Zwłaszcza, że jak zwykle organizm dopomina się różnych dziwnych produktów do spożycia. Oby przetrwać jeszcze 2 dni i wszystko złagodnieje. Mam nadzieję, że tak...