Wątek: Danikowe zmagania - droga do akceptacji.

UŚCISKI ZOSTAWIAM

POZDRAWIAM CIEPLUTKO

Witam Was kochane i dziekuje za wszystkie wpisy.
Ostatnio nie dzieje sie u mnie najlepiej bo caly czas mysle o tacie i zyje w nerwach, ale postanowilam sie uspokoic. Nawet juz udalo mi sie przespac dwie noce nie sniac, ze jestem w szpitalu. Rozmawialam dzisiaj z tata, wiec jestem spokojniejsza. Za to z dietka nie moge sobie poradzic. Calkiem wymknela mi sie spod kontroli. Waga stoi w miejscu a to za sprawa pewnie tego, ze 8 godzin dziennie jestem ruchu, wiec mi nie przybywa, no ale tez nie ubywa a ja codziennie wchodze na wage z nadzieja. Bede sie jednak starala, zeby jednak jakos powoli tracic bo tego, ze juz nie wroce do swojej poprzedniej wagi to jestem pewna. Nie wyobrazam sobie jak moglabym miec znowu te 10 dodatkowych kilogramow na sobie.
Przesylam Wam pozdrowionka i zycze milego wieczorku. Jak dobrze, ze juz wkrotce weekend. Buziaczki.

NA DOBRY DZIEN

Buziaczki Daniku
dawno mnie nie było, ale trudno.. musiałam przebrnąć przez ponad 50 stron od mojej ostatniej wizyty
zrozumiałam też, że trzeba się odchudzać powoli - właśnie 1500 kaloriii dziennie - to wbrew pozorom duużo jedzenia.. i ruch - wtedy chociaż kilo-dwa na miesiąc nieubłaganie będą szły w siną dal.. po pół roku ( a czas leci bardzo szybko) może być już 10 kilo mniej
nie dołuj się, zapomnij słowa: dieta - bo od niego się tyje niestety - lecz po prostu wprowadzaj zdrowe nawyki, które mają zostać na CAŁE ŻYCIE!!!!
gratuluję nowej pracy!!!
pozdrawiam

Kasieńko, Twojemu tacie życzę zdrowia, a Ciebie całuję

Miłego dnia życzę i tygodnia

Buziaczki Wam przesylam!!!

Pozdrawiam!
Glowa do gory bedzie dobrze!
Zycze szybkiego powrotu do zdrowia
dla twojego taty!
Buziaki!

[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

Buziaki