Wątek: Danikowe zmagania - droga do akceptacji.

Kasiu, jak się czujesz? Tak mi przykro, że jesteś chora!

Co do Twoich przemyśleń, to ja ostatnio właśnie też doszłam do podobnych wniosków.Nie mam zamiaru odkładać wszystkiego na później, na moment, gdy - w swoim pojęciu - wreszcie będę wyglądać dobrze, bo taki moment pewnie nigdy nie nastąpi... Nie chcę tracić czasu. Wciąż na d sobą pracuję, zmagam się z różnymi rzeczami,ale równocześnie chcę się cieszyć sobą i tym, co mam, już teraz.Dlatego m.in. kupiłam sobie dwie spódniczki mini i krótkie spodenki i będę je nosić tego lata!

Jesteś bardzo mądrą i wspaniałą kobietką, dziękuję Ci!

Lili praca nad soba jest potrzebna jak najbardziej. Nalezy sie rozwijac, ale bardzo dobrze, ze w tym samym czasie akcepujesz siebie taka jaka jestes obecnie. Spodniczki mini mowisz. Jestem jak najbardziej za. Napewno bedziesz dobrze wygladala bo zgrabna z Ciebie dziewczyna.

for you

Kasiu, dzięki za miłe słowa.

Ja może niewiele ważę, ale cały problem w tym, że nie uważam się za zgrabną. Wreszcie do mnie dotarło, że waga to nie wszystko, dlatego teraz już nie chcę chudnąć, tylko modelować sylwetkę. I mimo że mój największy problem to te cholerne okrągłe uda to mini będę nosić. I już!

Buziaczki! :P

KOCHANIE BYLO CUDOWNIE TAKIE SPOTKANIA TYLE NAM DAJA NAJWAZNIEJSZE ,ZE SIE WIDZIMY
DOBREJ NOCKI

Beatko

Lili to co napisalas o swoich udach cos mi przypomnialo. Ja tez zawsze mialam kompleksy na tym tle. Zawsze wydawalo mi sie, ze one sa zbyt okragle. I tak bylo, ale co sie pozniej okazalo. Otoz zaczelam ubierac sie w krotkie spodenki i eksponowac swoje nogi. Tak, tak, mialam w swoim zyciu moment akceptacji. I okazalo sie, ze moje nogi fascynuja wiele osob. Bylo to dla mnie zaskoczeniem. Ty sama widzisz ile pozytywnych emocji wzbudzasz gdy w siebie wierzysz, gdy jestes pewna siebie bo tak naprawde ludzie patrza na nas naszymi oczami a my jestesmy najwiekszymi krytykami nas samych. Wiec nauczmy sie wierzyc w siebie.

Psotulko wyobrazam sobie.

Kasiu, no właśnie. Widzę, że mnie rozumiesz - tak się cieszę!

Ja ostatnio się przekonuję, że wszystko zależy od podejścia. Mogę się super ubrać, uczesać itd., ale jeśli nie czuję się z tym dobrze, chodzę ze wzrokiem wbitym w ziemię, to absolutnie nie jestem atrakcyjna. A wystarczy podnieść głowę, wypiąć pierś, założyć buty na obcasach... i od razu wszystko wygląda inaczej.

Jak się czujesz, skarbie? Jak zdrowie i dietka?

POZDRAWIAM

Zamieszczone przez lili213

Kasiu, no właśnie. Widzę, że mnie rozumiesz - tak się cieszę!

Ja ostatnio się przekonuję, że wszystko zależy od podejścia. Mogę się super ubrać, uczesać itd., ale jeśli nie czuję się z tym dobrze, chodzę ze wzrokiem wbitym w ziemię, to absolutnie nie jestem atrakcyjna. A wystarczy podnieść głowę, wypiąć pierś, założyć buty na obcasach... i od razu wszystko wygląda inaczej.

Jak się czujesz, skarbie? Jak zdrowie i dietka?

Dokladnie, zgadzam sie z Toba. Trzeba w siebie mocno wierzyc bo wtedy nawet w wyciagnietym pokoszuklu czujemy sie cos warte. To "cos" jest/musi byc w nas. Na zewnatrz tego nie znajdziemy bo zawsze znajdzie sie ktos kto nas nie bedzie akceptowal lub zechce nas skrzywdzic zlym slowem ze zwyklej zawisci czy zazdrosci. Dlatego tak bardzo potrzebna jest akceptacja i jezeli wyniesiemy ja, ze tak powiem z domu o czym pisala Beatka to bardzo dobrze. Polowe sukcesu mamy za soba. Jezeli nie to musimy sie jej nauczyc dla naszego dobra.

Psotulko pozdrawiam rowniez.

Dzien dobry wszystkim.
Juz czje sie znacznie lepiej, wiec jutro pojde do pracy co by szefowa sie nie pienila. Obecnie moze miec humorki bo jest w ciazy.
Co do wagi to wyobrazcie sobie, ze spadla o kolejne 300 g. Ja naprawde nie wiem jak to robie bo jem normalnie i jeszcze te lody a wczoaj na obiad byly hamburgery domowej roboty. Zjadlam tylko jednego i bylo duzo surowki, ale i sos i piers kurczaka w panierce (moj maz robil ). Moze to efekt samooakceptacji ktorej usilnie probuje sie uczyc. Wczoraj takie wywody a dzisiaj prosze spadek wagi i 2 cm w talii. Cos w tym jednak jest.