Trening wytrzymałościowy zwiększa zdolność osobniczą do wykonywania wysiłku zarówno submaksymalnego, jak i maksymalnego, co objawia się zdolnością dłuższego wykonywania ćwiczeń przy podobnym obciążeniu lub zwiększania pracy przy określonej częstotliwości rytmu serca. Poprawa wytrzymałości jest spowodowana kilkoma czynnikami, w tym większą dostępnością tlenu dla ćwiczących mięśni (wzrost stężenia mioglobiny i gęstości naczyń włosowatych), większym udziałem procesów tlenowych (większe stężenie enzymów oksydacyjnych) oraz wzrostem ilości glikogenu w mięśniach.
Ponadto rezultatem tych zmian przystosowawczych jest mniejsze stężenie mleczanów we krwi oraz podwyższenie progu dla przemian beztlenowych. Przystosowanie do submaksymalnego wysiłku jest również związane z mniejszym iloczynem częstotliwości rytmu serca i ciśnienia tętniczego dla określonego wysiłku fizycznego, co wskazuje na mniejsze zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen dla danego poziomu prac
Zakładki