Wątek: O tym jak chudnę

Najmaluszku:
masz rację i z weekendem i z pączkami . Nie ma co już żałować, było mineło, a następna okazja za rok. I dobrze.

Dziewczyny, jak to człowiekowi jednak nie dużo do szczęścia potrzeba.
Będac na I-ym roku studiów usłyszałam utwór czyjś i jakiś. Strasznie mi się spodobał i szukałam cały czas. No i przez przypadek znalazłam go w dzwonkach do telefonu
I mam już swój ukochany kawałek muzyki klasycznej: Canon D Pachelbela. Aż dziwne,że Niemiec mógł napisać cos tak pięknego. A ja teraz z goracym kompresem na gardle, zawinięta szalikiem (bo wyczytałam, że to na zapalenie krtani dobre) i kubkiem gorącej herbaty czekoladowo- miętowej siedzę i słucham na okragło. Królikowi tez się chyba podoba bo wygląda o tak:

Emilko, staraj się przede wszystkim dużo pić, a mało mówić. W temacie zapalenia krtani i okolic to ja jestem niestety w bojach zaprawiona. Korzystaj z wolnego piątku, odpocznij i zajmij się sobą. No i nie ćwicz dziś bo będziesz miała z oddychaniem problemy. PoZDROWIENIA ślę

Zosiu, słucham się Ciebie. Leżę, ewentualnie siedzę, nie odzywam się ani słówkiem, no bo i nie mam do kogo. Korki odwołame. Piję i biegam do WC.
Męczy mnie strasznie gardło
ćwiczyć nie będę bo nie dam rady, poczytam sobie w końcu coś.

Zjadłąm sobie własnie usmażoną kostkę rybną i trochę groszku. Jednak nie lubię kostek rybnych, ale nie mam siły na robienie czegokolwiek innego.
Dziś mam tylko siłę na leżeni i mruganie ewentualnie.
Jest mi coraz gorzej. że też musiał mnie na weekend złapać.

cześć Emilko

oj, jak smutno, że chorujesz na krtań pomaga płukanie gargarinem i picie tabletek emskich
i okład z młodego męża

jaki śliczny twój króliczek (mój umarł w kwietniu )

kuruj się i wypoczywaj
i nie myśl o pracy
buziak dla ciebie

Emilko, ja ci już napisałam co i jak. Racja, że kiepsko, że dopadło cię na weekend ale z dwojga złego lepiej tak, niż gdybyś miała chorować w jakimś momencie kiedy na zwolnienie nie można pójść. Ja raz siedziałam z zapaleniem krtani i telefony odbierałam. Nie będę opowiadała o reakcjach dzwoniących

Oby ten weekend był mimo wszystko udany.

Dziś jest jeszcze gorzej
Harczę jak silnik od malucha, na co mój wspaniały mąż powiedział: o widzisz już ci sie odrywa.
Guzik nic sie nie odrywa boli niemiłosienie i jeszce straszliwy katar mi sie przyplątał. Oczy mnie bolą i spać nie moge.

A mąż to cwana bestia. Zadzwonił do niego wczoraj wieczorem kolega z pracy, że jest zaproszony z małżonką na bal sportowca- dziś o 20.00. No i on oczywiście nie widzi żadnego problemu A ja widzę co najmniej 3: w tamtym tygodniu zmatł dziadek, chora jestem katastrofalnie, zupełnie nie mam nić do unrania na okazję balu w zimie. Co mężul skwitował: kupimy Ci coś, a tam pójdziemy posiedzieć.
ratunku, czy ja naprawdę jestem tak problemogenna

Po drugie to umówiłam się na dziś z kolezanką. Mam jej coś ze statystyki wytłumaczyć. No i tu jest problem Chyba z żalem będę musiał odwołać, albo po prostu napisać.

Ćwiczeń oczywiście brak, smarowania też, dieta jako tako, bo wszystko mi jedno czy jem czy nie a jak jem to co

Meteorku: wielkie dzięki, jak tylko otworzą aptekę, to sobie kupię. Często masz takie dolegliwości? Bo to pewnie Twoja choroba nr 1 jako zawodowa? Wiesz, że z przerażeniem myślę, że mogłam zostac nauczycielem, a z moim gardłem to bym takie jajka ja teraz miła co 2 tygodnie. Królik dziękuje

Zosiu: ja wczoraj też próbowałam telefony odbierać. fajne to to nie jest. A w sprawach prywatnych to dobrze, że są maile i smsy., bo bym musiałą gołębia posyłąć. Planuję na dziś fete zrobić, ale przez katar to ja za wiele z jej dobroci nie poczuję

pozdrawiam Was serdecznie[/b]

Emilko, współczuję. Ja zapalenie krtani z przyległościami mam średnio 4 razy do roku więc wiem jak się męczysz. Tłumaczenie statystyki przełóż, nie będzie to dla ciebie żadna przyjemność, a koleżanka pewnie może te tzy dni pczekać.
Chodzenie na bal w tej sytuacji rzeczywiście jest dośc nieoczywiste. Już nie wspominam o tym, ze nie możesz mówić. Czy rzeczywiście postanowiliście pójść?

Emila, miłego, spokojnego dnia. I zdrowiej szybko!

Zosiu, cierpię rzweczywiście niesamowicie i to nie tylko fizycznie.
Paweł niestety postawił mnie przed faktem dkokonanym: wczoraj obiecał, że przyjdzie, więc idzie, a ja mogę iść, albo nie. Tyle!
Jest mi strasznie przykro, okropnie. Faceci są jednak beznadziejni

Emilko, głaski po głowie. Teraz dopiero przeczytałam jak sprawę Paweł załatwił. Ech, szkoda gadać. Mam nadzieję, że dzień mimo wszystko jakoś przyjemnie ci upłynął w miarę możliwości. Buziaki.