Wątek: Tangado haid! Leithio i philinn! // czas wrócić...

ja się boję psychologów... oni tak wiele by chcieli wiedzieć...

Hejo,

ale jeśli nie jesteś w stanie sobie z tym sama poradzic (chociaż byc może jesteś - ja bez pomocy psychologa wydobyłam się z bulimii - nie było łatwo i trwało ładnych kilka lat, ale się udało) to warto do kogoś pójśc, albo chociaż poszukac wsparcie w necie - są różne fora...

O Szymku pamiętaj..

a z tymi pozostałymi osobami może możesz popertraktowac.

Pozdrawiam i życzę powodzenia
Ola
i Szymek

spróbuję z mamą popertraktować - może się uda

a tymczasem brzuch zaczyna mnie boleć i w ogóle jestem okropnie napompowana - i zeżarłam full bułeczek mlecznych
ale czekolady nie tknęłam... (bo nie było, ale nieważne... :P)

Hej Bes!
MOja rada zamiast psychologa wybierz psychiatrę takiego co zajmuje się zaburzeniaami odżywiania, to ędzie lepsze niż psycholog, jak trzeba będzie to ci zaleci psychoterapię.
A będziesz maiła większe zaufanie, bo to lekarz i nie wiesz dokładnie jak wygląda kształcenie lekarzy, a poza tym psychiatrzy są bardziej konkretni, moim skromnym zdaniem
Buziaki
Kasia, trzymaj się dziewczynko kochana
W sekrecie powiem ci,że odwiedziłam tęż różnych specjalistów.
Problem jedzenia to problem leżący gdzieś głębiej i trzeba dojść przyczyny

Bes, a może tym jedzeniem za coś się karzesz? MOże to nie jest tak, że jesteś słaba i sobie "folgujesz" tylko jest to forma karania się. Udowadniania sobie samej, że jesteś beznadziejna (co - po przeczytaniu Twoich wątków - dla mnie jest bzdurą). Njatrudniej jest zrozumiec samego siebie. Zastanów się głęboko, dlaczego jesz. Przeanalizuj swoje uczucia... tak naspokojnie, jakbyś to Ty była psychologiem - spróbój spojrzec na siebie z dystansu i zastanowic się co w życiu i usposobieniu tej dziewczyny powoduje, że rzuca się na jedzenie.

Pozdrawiamy serdecznie
oboje
Szymek i jego mama (to znaczy ja)

Kasiu tak, ale... psychiatra to już farmakologia. Poza tym lekarze też bywają kiepscy, trudno znaleźć specjalistę.
Jestem za psychologiem na początek.
Bes nie bój się, oni chcą wszystko wiedzieć i zadają dużo pytań, bo chcą Cię poznać, zrozumieć i pomóc Ci poznać i zrozumieć siebie. Zresztą czasem samo wygadanie się komuś z największych tajemnic jest jak balsam dla duszy.

tak sobie dziś w nocy myślałam na ten temat i gdzieś tam w głębi czuję, że nie mam problemów z jedzeniem samym w sobie - mój organizm ani mózg nie każe mi jeść - nie twierdzi, że to co dobre jest złe i na odwrót
ja wiem, że przyczyna tkwi gdzieś indziej - ale już sama się pogubiłam gdzie...


dziękuję, że mnie odwiedzacie - to mi daje siłę wytrzymywać chociaż kilka godzin dziennie w stanie równowagi -a to już jest bardzo dużo
dziękuję...

/asia

Hej Bes!
Ja juz Ci mowilam nie raz,zebys w koncu znalazla psychologa.Nie wiem czemu im nie ufasz.Moze sama przed soba sie w ten sposob usprawiedliwiasz,ze do tej pory nie znalazlas dla siebie jakiegos.Jesli nie pojdziesz i nie przezyjesz,to nie wypowiadaj.Skoro tak Ci swietnie samej ze soba,to ok,nie ma problemu.Zastanow sie jednak czy nie warto sprobowac...Jak Ci nie bedzie odpowiadalo,to mozesz znalezc innego terapeute.Zrob to w koncu do ch...ry!

No i jak tam dzieciaku ci idzie?? Dajesz rade?? Przegadalas sobie do tego rozumku, co dobre, a co zle?? Co cie truje, a co ci daje sile?? Co cie zmusza do marudzenia, a kiedy jestes szczesliwa??
Pamietaj ze jestem, pamietam i wierze w ciebie!!! dawaj mloda!!

Bes kochana, ja stale i niezmiennie trzymam kciuki za to, żebyś poradziła sobie ze swoimi problemami - z pomocą lekarza czy bez. Trzymaj się!!!

Uściski