Wątek: Koniec przyjaźni z nadwagą !

hej mirielko,
to chyba jakaś epidemia czepialskich rodziców...

...i jedyne co mi przychodzi do głowy to rozczulanie się nad słabszymi a olewanie tych co dają sobie radę...bo ci pierwsi potrzebują pomocy, a ci drudzy skoro dają sobie radę muszą pomóc...

zrób z mieszkaniem co uważasz za stosowne...nawet jak teraz wysłuchasz...to i tak za jakiś czas wszystkim minie, a ty będziesz się cieszyć z nowej sytuacji...

co do dietki to gratuluję 93 ...ja zawaliłam na całej linii...chyba sobie odpuszczę do świąt

Korni - nie odpuszczaj sobie, ale po prostu nie szalej Złapanie małego plusa na wadze to nie tragedia. Ja niestety też go złapałam, bo chociaż w sobotę rano było ładnie, to sobotni obiadek u Mamy i orzeszki i parówki oraz brak leków - spowodował, że jestem na plusie. Wróciłam do 94 kg - ale suwaczka nie zmieniam. Ja sobie nie odpuszczam. Po prostu spokojnie macham przyjaźnie do minionej soboty i idę sobie dalej. Nie chodzę w dietetycznym kagańcu - a i tak są rezultaty - a czy dobiję to pierwszej dziesiątki zbitej wagi w tym tygodniu czy w przyszłym - bez różnicy. Ja wiem, że schudnę. Znam metodę i nie mam zamiaru się stresować małym plusem. To właśnie odpuszczenie w takim momencie dałoby sadełku przepustkę na wzrost. Więc nadal zero słodyczy, minimum węgli, dużo warzyw, parówek już nie ma (a to wszystko przez sklepik koło Mamy - mają PYSZNE wędliny), orzeszki bez soli się kończą. A w święta zjem po odrobinie wszystkiego, nawet ciasta. Będzie mało kaloryczne, bo sama je zrobię

A a propos zamiany mieszkania to najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że Precious też już sobie szuka lokum - od dwóch tygodni przegląda oferty, pokazuje, liczy. Zassała temat

Witaj!!!!
Podziwiam twoje podejście do życia. Ten spokój........ Ja jestem chyba typem choleryka. Strasznie się denerwuję byle czym, tylko że szybko mi ta złość przechodzi. Czasem zbyt szybko i wtedy odpuszczam, chociaz wiem, że gdybym parę spraw tak przetrzymała..... Wtedy moze nie czułabym się czasem tak wykorzystywana. Zostałam wychowana z wiedzą że mój brat ma chore serce i nie nalezy od niego zbyt wiele wymagać, chociaż w wieku 16 lat serce było już zdrowe, nawyki opiekowania się nim pozostały. I niestey mój 30 letni brat, jest wspaniałym człowiekiem, ale chwilami zupełnie bezmyślnym. Pewnie dlatego że wie, iż ja załatwię jego problemy. Ma irytujący zwyczaj pochopnego podejmowania decyzji, nie licząc się z jej konsekwencjami. A ja później płacę, czasem nerwami, czasem finansowo, czasem zdrowiem. Wczoraj zapłaciłam 400 dodatkowymi kaloriami, które bezmyślnie wchłonęłam po rozmowie z nim ( awanturze). Na co dzień jestm stanowczą i rozsądną osóbką, w jego przypadku staję sie kompletną idiotką....
Gdyby istniała terapia, która nauczyła by mnie mówić mu nie.....
Pozdrawiam i przepraszam za smęcenie!!!!!!!

Myszko - taki spokój przychodzi po wiekach szarpaniny, kiedy już wyczerpią się wszystkie siły tracone na próby zmieniania otoczenia. W końcu widać, że się nie da, że zmienić można tylko SIEBIE. To przychodzi zatem z wiekiem. Ja jestem osobą wiekową, doświadczoną, przemądrzałą, więc mój spokój jest niejako automatyczny
Na brata-plecaczek bym się zbuntowała. Jedyna metoda wg mnie to pytanie podstawowe za każdym razem: "Co sam zrobiłeś w tej sprawie? Czego już próbowałeś?". Bez aktywności z jego strony nie ma aktywności z Twojej. Masz brata czy kolejne dziecko? W końcu musi sam dorosnąć, ponieść konsekwencje jednego ze swoich wyborów - inaczej się nie nauczy. Pomagaj, gdy masz świadomość, że rzeczywiście wlazł w ślepą uliczkę. Powiedz mu CO ma zrobić - on, nie Ty. Ależ oczywiście Tobie to zajmie mniej czasu, jest proste i dasz radę, umiesz itp. Ale skoro Ty możesz - on może się nauczyć. Co rzekła Sowa Przemądrzała i zmyka wreszcie do pracy

Oj Mirielko
czuję pokrewną duszę spokój i optymizm osiagnięte ciężką pracą i latami szarpaniny Plan na odchudzanie przyjęłam podobny - schudłam na tyle,że jest już w miarę dobrze, a reszta przyjdzie z czasem

Miłego dnia
***
Grażyna

ja sie starałam postawić na miejscu Twojej mamy. jakoś ją zrozumieć... uważam, ze to Ty masz racje z mieszkaniem.
trzymaj się.

spokojnych i zdrowych Świąt, żeby przyniosły to czego nie dał rady przynieść Nowy Rok, czyli spełnienia marzeń...nawet tych najbardziej nierealnych

Wesolych Swiat

Pogodnych, wesołych Świąt
Wielkiej Nocy

najserdeczniejsze życzenia