Wątek: Jakby blog dietowy.

Za radą Anikaska, tickera przesunęłam. A co! Humor poprawia się i głowa powoli przestaje boleć. To wszystko dzięki zbliżającemu się końcowi pracy! Zajadam sobie właśnie serek danio z musli i muszę przyznać, że bardzo dobre toto. Takie opakowanie to 220 kcal, a napycha wyśmienicie. Może będę czasami kupowała.

Anikasku, dojdziesz do 68, życzę ci byś nawet nie zauważyła kiedy! Kolejny cel? Sama właśnie nie wiem. 65 byłoby fajne. I jest realne. Ale może uda mi się zejść niżej? Może 60? Najchętniej to bym zrobiła tickera bez wagi do której dążę. Tylko od i ile straciłam

Milsaku, strasznie dziękuję za twoje dobre słowa! No, zdjęcia masz, a o aż takie problemy z widzeniem cię nie posądzam
Cel zaliczony w zasadzie, choć z cieszeniem się czekam do końca tygodnia - niech to 68 się popokazuje kilka dni
Jeśli chodzi o zamążpójście, to muszę przyznać że droga do niego nie należała do łatwych, prostych i szybkich. No bo tak. Z Mężczyzną, to jesteśmy ze sobą od lat... 6,5 mniej więcej. O ślubie myśleliśmy milion razy, ale zawsze było jakieś ale. Potem mi się oświadczył, mieliśmy się pobrać wiosną tego roku, ale różne rzeczy powychodziły. No a teraz wzięliśmy się w garść. Lista wstępna gotowa, termin sam się wyłonił, pomysł na stroje jest, wesele organizujemy. Mamy niespełna 4 miesiące, więc nie ma co marudzić. No i straszliwie się cieszę. Po pracy szybka kawa z przyjaciółką, a potem Mężczyzna ma ugotować coś pysznego i mamy spić się winem i w ogóle. Rozumiesz

Tak więc Dziękuję raz jeszcze. I jeszcze tylko półtorej godziny do wyjścia!

Zosieńko bardzo dobrze zrobiłaś

jestem pewna, ze do ślubu do 60 kg na bank zejdziesz jesteś niesamowicie konsekwentna i dietkujesz w ładnym stylu jestes kolejną osobą, która mi imponuje i na której chcę się wzorować..

a co do bycia razem tyle lat.. to rozumiem w pełni.. moja droga tez była długa i kręta i jeszcze we wrześniu nie widzielismy szans na wspólne zycie, ślub, mieszkanie.. 2 miesiące późnej były już umowa przedwstępna dotyczaca mieszkanka, zaręczny, następnego dnia zmówiny (tak tak hehe, śmiesznie to wyszło) i data ślubu wyznaczona na za 2,5 m-ca a byliśmy razem ponad 7 lat.. przy czym Wy już razem mieszkacie (tak mi się wydaje) a my nie.. my zamieszkalismy dopiero w kwietniu razem w naszym mieszkanku
Ważne, ze decyzja podjęta.. teraz już pójdzie.. i zobaczysz.. wszystko jakoś się dobrze ułozy a do stycznia czas minie Ci bardzo szybko i radośnie!!

buziaczki i przemiłego wieczorku zyczę

Anikasku, obyś była dobrym prorokiem. Ale co ja mówie, z pewnością nim jesteś! Oboje cieszymy się strasznie i chcemy wziąć ślub. A mieszkamy ze sobą od pięciu lat w zasadzie. Z roczną przerwę na niechciane wojsko Mężczyzny. Pod względem dogrania się w domu więc problemu nie będzie. Finanse też od lat mamy wspólne i w ogóle wszystko. Tylko samochód jest mój
I masz racje, czas minie, ani się obejrzymy.
Dziś było z mojej strony wiele działań około przygotowawczych i nie zamierzam na tym poprzestawać. Rozmawiałam też ze znajomym księgarzem. Są szanse, ma się do mnie odezwać za kilka dni jak będzie wiedział, czy otwierać będzie nową księgarnię. Chciałabym bowiem zacząć robić coś ciekawego, nowego.

Dietowo było dziś ok. Na obiad kotlet jajeczny i kapusty kiszonej nieco, potem to danio z musli. Kawa po pracy, a w domu piekielnie ostra potrawa z kurczaka w pomidorach made by Mężczyzna. I czerwone wino. I dobrze mi z tym wszystkim!

A z tymi 60kg to może i masz rację. Nie jest to nie możliwe, o ile oczywiście, zima nie zeżre moich chęci. Tylko jak tu teraz szyć sukienkę ślubną?

Hehe..widze, ze tu slubne tematy. Zosiu, czy ja dobrze zrozumialam, ze w styczniu to ma byc slub????? 7 stycznia...ojej..i ty dopiero teraz nam mowisz?? Teraz to dopiero bedziemy cie pilnowac! Ja przed moim slubem tez sie wzielam ostro do roboty i stracilam sporo kiloskow, na slubie mialam tak 59-60kg i naprawde juz wygladalam do rzeczy!!
Zosiu, ty z twoja konsekwencja dasz rade! I twoja waga taka kochana..tak leci w dol szybko!!!
A co do wesela...to wiesz, ja uwazam, ze dobra orkiestra to pol sukcesu. U nas byla naprawde super, ale u brata mojego D to bylo taki pieciu zepolacych dziadkow, ze nikomu sie od stolu wstawac nie chcialo..hehe...
Och, Zosiu...suknia i to wszyskto....co to byl za dzien....

Witaj Zosiu

wpadam z już PIĄTKOWYMI pozdrowionkami

trzymam kciuki za pracę w księgarni!!
gorąco Cię pozdrawiam i miłego przymierzania sukni, bo u Grazynki wyczytałam, ze jutro wybierasz się po salonach... tylko nie kupuj za szybko, bo na pewno jeszcze ślicznie schudniesz do ślubu!!
buziaczki

Piątek! Trzeba przeżyć ten dzień i będzie weekend. Dziś powinnam dowiedzieć się, czy po durnowatych zmianach na tydzień, wszystko wróci do normy (w pracy) czy będą kombinować dalej. Obawiam się tego wszystkiego, bo nie ma to jak osoba decyzyjna, opierająca się na własnych fanaberiach, a nie jakiś sensownych przesłanach czy dobru firmy.

Wczoraj była kawa z przyjaciółką, a potem piekielnie ostra kolacja z dziwnym czerwonym winem. Było bardzo przyjemnie muszę przyznać.
Tylko teraz nerwy mnie troche podgryzają i humor w związku z tym w zawieszeniu.

Rano waga pokazała 67,6 tak więc stary ticker poleciał w kosmos, zastąpił go nowy. I zobaczymy jak to będzie szło.

Magdalenko - ślub w styczniu. A mówię dopiero teraz, bo choć wiadomo było od dawna, że będzie, to data jest dopiero od kilku dni, a pewność od wczoraj Za pilnowanie będę bardzo wdzięczna, choć mam nadzieję, że nie będzie trzeba. schudnę po prostu do tego czasu ile mi sie uda i będę z tego zadowolona.
Co do okiestry, to mamy dwa zdecydowanie różne pomysły. Jeden to orkiestry brak, tylko muzyka z płyt, za to sensowni przygotowana, a drugi to znajoma kapela, która gra tak, że mózg dęba staje. Tak samo z suknią i większością innych rzeczy

Anikasku - dzięki za kciuki. Jak będę coś wiedziała, to dam znać. Jutro planuję przymierzanie, ale tylko w jednym salonie, bez jeżdżenia, bo o 13 mam jogę A już tydzień nie byłam, wystarczy tej przerwy. Jeśli nawet szybko znajdę suknię, to będę robić poprawki. Teraz planuję znaleść krój, kolor itd. Być może też będę ją szyć od początku, mam jeden nietypowy pomysł. Generalnie - burza mózgów.

Dzień mija, a ja nadal nic nie wiem. Niezbyt przyjemne takie czekanie, szczególnie że roboty niewiele, to wyobraźnia szaleje.

Na obiad zjadłam barszcz i odrobinę arbuza, a przed chwilą jeszcze kanapkę z ciemnego chleba. Przez te nerwy czegoś mi się chce. Przed kupieniem słodyczy się powstrzymałam, ale choć owoca bym jeszcze zjadła. A jak na złość, zapomniałam wziąć jabłko z domu.

A wisienki mogą być..



trzymaj się!! choć domyślam się ze taka niepewność jest beznadziejna..

Wisienki, rewelacja. Dziękuję Anikasku!

Jeszcze godzina i czterdzieści minut do końca pracy, a ja nadal nic nie wiem. Kurde, no!

Weekend przed nami

Buziolki
***
Grażyna